Origineel
Amigo Urso, saudação polar. Ao leres esta, hás de te lembrar. Daquela grana que eu te emprestei. Quando estavas mal de vida e nunca te cobrei. Hoje estás bem e eu me encontro em apuros. Espero receber e pode ser sem juros. Este é o motivo pelo qual te escrevi. Agora quero que saibas como me lembrei de ti. Conjeturando sobre a minha sorte transportei-me em pensamento ao Pólo-Norte. E lá chegando sobre aquelas regiões. Vai vendo só quais as minhas condições. Morto de fome, de frio e sem abrigo. Sem encontrar em meu caminho um só amigo. Eis que de repente vi surgir na minha frente. Um grande urso e apavorado me senti. E ao vê-lo caminhando sobre o gelo. – Porque não dizê-lo?. Foi que me lembrei de ti. Espero que mandes pelo portador. O que não é nenhum favor, tô te cobrando o que é meu. Sem mais, queira aceitar um forte abraço. Deste que muito te favoreceu. O meu garoto já cresceu, dá cá o meu. Dá cá o meu. Que o meu garoto já cresceu. Manda mais cem. Que tu não negas pra ninguém. Amigo velho, aí vai tua resposta. Quem é pobre nesse mundo. Sempre come do que gosta e o que não gosta. Eis porque fiquei furioso. Recebendo do amigo um tratamento desdenhoso. Mas a minha raiva logo se reprimiu. Eu não posso querer mal a quem tanto, tanto me serviu. Tua cartinha causou-me admiração. És perfeito na cobrança, como o gringo Salomão. (Que vende roupa a prestação). Há muito eu andava persuadido que tu eras um sabido com carinha de otário. Mas, hoje, tua cartinha relendo, foi que fiquei sabendo que és expedicionário. Fostes ao Pólo sem gastar do teu algum. Enquanto eu fiquei sem nenhum aqui na velha dura sorte. Manda mais cem, eu sei que tu não negas. E receba do colega outro abraço forte. Minha continha eu pagarei no Pólo-Norte
Vertaling
Vriend Beer, poolgroet. Als je dit leest, zul je je herinneren Dat geld dat ik je geleend heb. Toen je er slecht aan toe was en ik je nooit had aangeklaagd. Vandaag ben je in orde en zit ik in de problemen. Ik hoop dat ik betaald krijg en dat het renteloos kan zijn. Daarom heb ik je geschreven. Nu wil ik dat je weet hoe ik me jou herinnerde. Mijn lot vermoedend, bracht ik mezelf in gedachten naar de Noordpool. En daar, arriveren over die gebieden. Je zult zien wat mijn voorwaarden waren. Uitgehongerd, koud en dakloos. Zonder ook maar één vriend op mijn weg te vinden. Plotseling zag ik voor me. Een grote beer en ik voelde me doodsbang. En hem zien lopen op het ijs. – Waarom zeg je het niet? Het was dat ik me jou herinnerde. Ik hoop dat je de drager laat komen. Wat geen gunst is, ik reken jou aan voor wat van mij is. Zonder meer, accepteer alstublieft een stevige knuffel. Van degene die je een hoop gunsten heeft gedaan. Mijn jongen is groot geworden, geef me de mijne. Geef me de mijne. Mijn jongen is groot geworden. Stuur er nog honderd. Dat je niemand ontkent. Oude vriend, hier is je antwoord. Wie arm is in deze wereld. Hij eet altijd wat hij lekker vindt en wat niet. Daarom was ik woedend. Ik ontving van mijn vriend een minachtende behandeling. Maar mijn woede werd snel onderdrukt. Ik kan iemand die me zo goed gediend heeft geen kwaad doen. Uw brief wekte bewondering bij me op. Je bent perfect in verzameling, zoals de gringo Solomon. (Die kleren verkoopt op afbetaling). Lange tijd was ik ervan overtuigd dat je een wijze man was met het gezicht van een dwaas. Maar vandaag, bij het herlezen van je brief, kwam ik erachter dat je een expeditieganger bent. Je bent naar de Pool gegaan zonder iets van je geld uit te geven. Terwijl ik hier zonder zat in de oude pech. Stuur nog honderd, ik weet dat je het niet zult ontkennen. En krijg nog een stevige knuffel van je collega. Mijn rekening betaal ik op de Noordpool