Blind geworden voor de demonen binnenin Het pad dat ik moet nemen en ik bewandel het met pijn Een verduisterde geest van destructieve smaak Mijn haatdragend zaad groeit sterker van binnen Mijn eigen haat – het brandt diep van binnen Mijn ogen zijn blind voor de demonen binnenin Mijn eigen haat – ik schreeuw van binnen Mijn lippen zijn verzegeld door de kus van niet-goddelijk Mijn pijn verdrinkt in de tranen die ik niet kan vergieten Als bloemen verwelken moet het leven tot een einde komen Kan me niet uit mijn eigen ellende verlossen Dus ga ik verder op mijn donkere spoor van tranen Mijn eigen haat, mijn spoor van tranen Mijn pijn verdrinkt in de tranen die ik niet kan vergieten Mijn eigen reis zal ik lopen tot het einde Als bloemen verwelken heeft ieder mens zijn sporen Mijn eigen haat, mijn spoor van tranen Mijn ogen zijn blind voor de demonen binnenin Mijn eigen haat – het groeit van binnen Ik verberg mijn angst in de nevelen van sluimerende wijn Mijn constante aanwezigheid zal mijn ziel kwellen Als klauwen uit het verleden, in mijn ogen verscheurende tranen Kan me niet uit mijn eigen ellende verlossen Dus loop ik voor altijd op mijn verduisterde spoor van tranen