Origineel
In a little while from now
If I’m not feeling any less sour
I promise myself to treat myself
And visit a nearby tower
And climbing to the top
Will throw myself off
In an effort to
Make it clear to whoever
Wants to know what it’s like When you’re shattered
Left standing in the lurch at a church
Were people saying, My God, that’s tough
She stood him up
No point in us remaining
We may as well go home
As I did on my own
Alone again, naturally
To think that only yesterday
I was cheerful, bright and gay
Looking forward to who wouldn’t do
The role I was about to play
But as if to knock me down
Reality came around
And without so much as a mere touch
Cut me into little pieces
Leaving me to doubt
Talk about, God in His mercy
Oh, if he really does exist
Why did he desert me
In my hour of need
I truly am indeed
Alone again, naturally
It seems to me that
There are more hearts broken in the world
That can’t be mended
Left unattended
What do we do
What do we do
Alone again, naturally
Looking back over the years
And whatever else that appears
I remember I cried when my father died
Never wishing to hide the tears
And at sixty-five years old
My mother, God rest her soul
Couldn’t understand why the only man
She had ever loved had been taken
Leaving her to start
With a heart so badly broken
Despite encouragement from me
No words were ever
And when she passed away
I cried and cried all day
Alone again, naturally
Alone again, naturally
Vertaling
Over een poosje
Als ik me niet minder zuur voel
beloof ik mezelf te trakteren
En een nabijgelegen toren te bezoeken
En naar de top te klimmen
Zal ik mezelf eraf gooien
In een poging om
Het duidelijk te maken aan wie
wil weten hoe het is als je verbrijzeld bent
In de steek gelaten in een kerk
Waar mensen zeggen, Mijn God, dat is hard.
Ze liet hem staan.
Het heeft geen zin dat we blijven.
We kunnen net zo goed naar huis gaan.
Zoals ik in m’n eentje deed.
Alone again, naturally
En dan te bedenken dat ik gisteren nog
Ik was vrolijk, helder en vrolijk
Uitkijkend naar wie niet zou doen
De rol die ik op het punt stond te spelen
Maar als om me neer te slaan
kwam de realiteit om de hoek kijken
En zonder zo veel als een aanraking
Snijdde ze me in kleine stukjes
En liet me twijfelen
Praten over, God in Zijn genade
Oh, als hij echt bestaat
Waarom heeft hij me verlaten
In mijn uur van nood
ben ik inderdaad
Alone again, naturally
Het lijkt mij dat
er meer gebroken harten zijn in de wereld
Die niet hersteld kunnen worden
Onbeheerd achtergelaten
Wat doen we?
Wat doen we
Alone again, naturally
Terugkijkend over de jaren
En wat er nog meer verschijnt
herinner ik me dat ik huilde toen mijn vader stierf
Nooit de tranen wensend te verbergen
En op m’n vijfenzestigste
Mijn moeder, God hebbe haar ziel
Kon niet begrijpen waarom de enige man
waar ze ooit van gehouden had, weggenomen was.
Haar achterlatend om te beginnen
Met een hart dat zo gebroken was
Ondanks de aanmoedigingen van mij
Woorden waren er nooit
En toen ze overleed
Ik huilde en huilde de hele dag
Alone again, naturally
Alone again, naturally