Een gevoel alsof je achtergelaten bent De deur is dicht en je bent opgesloten Aan alles wat je al duizend keer gedaan hebt Je verzwakt elke dag De kamer is tot je ontsteltenis gevuld Het wordt moeilijker om over te brengen waar je mee leeft Alleen opgesloten Uitgebrand van binnen Omvergeworpen Door de leugens van je eigen trots Je trapt met je voeten om weg te rennen Maar al je moeite gaat verloren Je voelt je alsof je gemaakt bent van klei en vuil Nu kraakt elk bot Je voelt het onder je huid Je wou dat je de oorsprong kende van waar je mee leeft Alleen opgesloten Uitgebrand van binnenuit Omvergeworpen Door de leugens van je eigen trots Terreur hoort voorbij je angst Een spook van je geheugen Wanhopige dromen kunnen niet tussenbeide komen De geest van je geheugen Alleen gevangen Uitgebrand van binnenuit Omvergeworpen Door de leugens van je eigen trots Terreur hoort voorbij je angst Een spook van je geheugen Wanhopige dromen kunnen niet tussenbeide komen De geest van je geheugen