Origineel
Der Mond wei allein mit seinem kalten Licht
die Welt in fahlem Schein zu zeichnen
Allein das kalte Licht ergtzt den Mrder bei seiner Tat.
In seinem Schein – seine Kinder rufen ihn –
ihre Mutter die ihrem Vater gleicht eins sind.
Der Staub reflecktiert das gedachte Wort zu Licht
Weier Glanz der Wrme Armut schleicht sich in die Dunkelheit.
Mibraucht vom bsen Zauber htet er die Nacht
welche tiefschwarz sein Licht gierig verzehrt
um den dunklen Mchten Schutz zu gewhren.
Das Unsichtbare bleibt erhalten
nicht sichtbar – aber hier und dort hrt man seinen kalten Atem geifern
gemengt mit Gedanken die man besser nie gedacht
in die Vergessenheit gedrngt
dort gelst vom Wissen verwesen lt.
Vertaling
De maan wei alleen met haar koude licht
om de wereld te tekenen in een bleke gloed
Alleen het koude licht verfrist de heer in zijn daad.
In zijn gloed – zijn kinderen noemen hem –
…hun moeder, die is als hun vader, zijn één.
Het stof weerkaatst het ingebeelde woord tot licht
Witte gloed van warmte armoede kruipt in de duisternis.
Verteerd door de duivelse betovering, hoort hij de nacht
die gulzig zijn diepzwarte licht verbruikt
om bescherming te geven aan de duistere machten.
De onzichtbare overblijfselen
onzichtbaar – maar hier en daar hoort men zijn koude adem watertanden
vermengd met gedachten die men beter nooit zou denken
in de vergetelheid gedrukt
er gelst van de kennis te ontbinden lt.