Origineel
Pelos caminhos incansáveis do destino. O sertão foi a escola e professor. A velha enxada era a caneta que escrevia. Na terra firme pelas mãos do lavrador. O sol batia em seu corpo que sofria. No rosto vinha igual lágrimas e suor. A tardezinha pra aliviar o cansaço. Ponteava a viola amenizando sua dor. Não é justiça o que fizeram contigo. Lhe desprezaram sem saber o seu valor. Tu hoje és pobre operário na cidade. Ainda vota pra quem lhe desprezou. Se o país hoje está desenvolvido. Foi com semente que um dia vos plantou. Se hoje evita o progresso dos pais. A culpa cabe a quem não lhe apoiou. Velho caboclo tu pra mim é uma escola. A mata virgem foi você quem desbravou. Teu rosto marca o cansaço do passado. Nas mãos os calos das sementes que plantou. O seu ranchinho construído na estrada. Foi lá da mata a madeira que tirou. Fez do sertão a patente registrada. Trabalha a pátria com trabalho e muito amor
Vertaling
Door de onvermoeibare paden van het lot. De sertão was de school en leraar. De oude schoffel was de pen die schreef. In het vaste land door de handen van de boer. De zon scheen op zijn lijdende lichaam. Op zijn gezicht kwamen tranen en zweet. De kleine middag om zijn vermoeidheid te verlichten. Hij speelde gitaar om zijn pijn te verzachten. Het is geen gerechtigheid wat ze je hebben aangedaan. Ze verachten je zonder je waarde te kennen. Je bent een arme arbeider in de stad vandaag. Je stemt nog steeds op degenen die je verachtten. Als het land vandaag ontwikkeld is. Foi com semente que um dia plantou te. Als het vandaag de vooruitgang van de ouders verhindert. Het is de schuld van degenen die je niet steunden. Oude caboclo, je bent een leerschool voor me. Jij was het die het oerwoud heeft gekapt. Je gezicht tekent de vermoeidheid van het verleden. Op je handen het eelt van de zaden die je hebt geplant. Je kleine ranch gebouwd op de weg. Het was uit het bos dat je het hout nam. Hij maakte van de sertão zijn geregistreerde patent. Hij bewerkt het vaderland met werk en veel liefde