Waarom zou mijn plezier tot een einde moeten komen.
Voor mij is het pas het begin.
Ik zie hoe mijn vrienden beginnen te verouderen.
Een korte aftelprocedure tot het eindigt.

Noem me onverantwoordelijk
Noem me gebruikelijk.
Maar wanneer je aan me denkt.
Vul je je hoofd met regelingen.
Denk er nog eens over na.
Want niemand weet het.

Ik wil niemand kwaad maken.
Maar soms kwetsen mijn acties.
Is daar iets dat ik moet vinden.
Om plannen voor altijd te maken.

Lijkt het alsof al jouw herinneringen verdwijnen
Je zuigt kennis op om ruimte op te vullen.
En nog steeds luidt mijn antwoord…
Ik weet het niet.