Origineel
Casa de Villa. (Guinga e Mauro Aguiar). Um quintal. Um ponto de fuga, um final. De conto de fada, um serão. De arraia-miúda, um beiral. Miolo de pão. No vitral. Luz de assombração!. Um sarau no salão. Um rosal e um irmão são…. O ardil. De um cisco no olho, um varal. E um cesto de sonhos ao léu. Um céu na gaveta: o postal. Com ar de museu. Um degrau. E o salto no breu!. Um feixe de sono por dentro do som. Um clarão!. E o mel do trovão, desigual.. Tudo meu, pra lá do portão, se perdeu.. Não faz mal no rol dos descuidos de Deus,. Afinal,. Está a conceder a um mortal a ilusão. De ver um chão de quintal.. Um quintal. Um ponto de bala, um frontão. Da Casa de Villa, o portal. Um sinal de vida, um pregão. O habitual. Coração. E um ponto final.. No gradil, um desvão. Um abril e um gentil cão…. O anel. Da alma penada, a visão. O nó na garganta e o mornal. Da água-furtada, o ladrão. De mãos de algodão. Do local. E a palpitação!. Um gesto de susto, estátua de sal. Solidão. Num calmo verão cordial. Tudo meu. Pra cá do protão se guardou. Menos mal. No rol dos desmandos de Deus. Afinal,. Está a conceder a um igual a ilusão. De ser um grão no quintal. Num pôr do sol crucial…
Vertaling
Casa de Villa. (Guinga en Mauro Aguiar). Een achtertuin. Een verdwijnpunt, een einde. Een sprookje, een avond. Van een pijlstaartrog, een dakrand. Broodkruimel. In de etalage. Spookachtig licht. Een soirée in de salon. Een rozenkrans en een broeder zijn …. De list. Van een vlek in het oog, een waslijn. En een mand vol dromen in de lucht. Een hemel in de la: de ansichtkaart. Met de sfeer van een museum. Een stap. En de sprong in de duisternis. Een straal van slaap in het geluid. Een flits! En de honing van de donder, ongelijk… Al het mijne, voorbij de poort, is verloren… Het is oké in de rol van God’s onachtzaamheid,… Immers. Hij geeft een sterveling de illusie… Van het zien van een achtertuin vloer… Een achtertuin. Een opsommingsteken, een fronton. Vanuit het Villa House, de poort. Een teken van leven, een preek. Het gebruikelijke. Hart. En een punt. Op de reling, een ravijn. Een april en een zachte hond…. De ring. Van de gekwelde ziel, het visioen. De brok in de keel en het recept. Van het gestolen water, de dief. Van katoenen handen. Vanaf de plek. En de hartkloppingen! Een gebaar van schrik, standbeeld van zout. Eenzaamheid. In een kalme hartelijke zomer. Allemaal van mij. Het werd hier gehouden van het proton. Niet zo slecht. Op de lijst van God’s wandaden. Immers. Je geeft een gelijke de illusie. Om een stipje in de achtertuin te zijn. In een cruciale zonsondergang…