Een muts op mijn hoofd, mijn kraag staat omhoog. Het is hier ijskoud, maar gelukkig wel droog. De dagen zijn kort hier, de nacht begint vroeg. De mensen zijn stug, en er is maar een kroeg. Als ik naar mijn hotel loop, na een donkere dag, dan voel ik mijn huissleutel, diep in mijn zak. Ik loop hier alleen in een te stille stad ik heb eigenlijk nooit last van heimwee gehad, maar de mensen ze slapen, de wereld gaat dicht, en dan denk ik aan brabant, want daar brandt nog licht. Ik mis hier de warmte van een dorpscafe,