Songteksten Vertalen

Zoek vertaling

Artiest:

Homero Manzi ( Homero Nicolás Manzioni Prestera)

Songtekst:

Milonga Triste

Je bekijkt nu de songtekst en vertaling: H ? Hieronder vindt je de songtekst met vertaling naast elkaar weergegeven!

Benieuwd naar het liedje en de betekenis van Milonga Triste? Bekijk de Nederlandse vertaling.

Op onze website vindt je veel meer songteksten met vertalingen van Homero Manzi ( Homero Nicolás Manzioni Prestera)!

Bekijk ons archief en ontdek welke songteksten & vertalingen van Homero Manzi ( Homero Nicolás Manzioni Prestera) te vinden zijn!

Origineel

Llegabas por el sendero, delantal y trenzas sueltas, brillaban tus ojos negros, claridad de luna llena. Mis labios te hicieron daño al besar tu boca fresca. Castigo me dió tu mano, pero más golpeó tu ausencia. Ay… Volví por caminos blancos, volví sin poder llegar. Triste con mi grito largo, canté sin saber cantar. Cerraste los ojos negros, se volvió tu cara blanca y llevamos tu silencio al sonar de las campanas. La luna cayó en el agua, el dolor golpeó mi pecho. Con cuerdas de cien guitarras me trencé remordimiento. Ay… Volví por caminos negros, volví sin poder llegar. Grité con tu nombre muerto récé sin saber rezar. Tristeza de haber querido tu rubor en el sendero. tristeza de los caminos que después ya no te vieron. Silencio en el camposanto, soledad de las estrellas, recuerdos que duelen tanto, delantal y trenzas negras. Ay… Volví por caminos muertos, volví sin poder llegar. Grité con tu nombre bueno lloré sin saber llorar. 

Vertaling

Je kwam het pad af, schort en losse vlechten, je zwarte ogen schenen, volle maan helderheid. Mijn lippen doen je pijn door je koele mond te kussen. Straf gaf me je hand, maar je afwezigheid sloeg meer toe. Oh … ik ging terug op witte wegen, Ik kwam terug zonder te kunnen aankomen. Verdrietig met mijn lange kreet Ik zong zonder te weten hoe ik moest zingen. Je sloot je zwarte ogen je gezicht werd wit en we dragen jouw stilte bij het geluid van de klokken. De maan viel in het water, pijn raakte mijn borst. Met snaren van honderd gitaren Ik heb wroeging verdraaid. Oh … ik ging terug door zwarte wegen, Ik kwam terug zonder te kunnen aankomen. Ik schreeuwde met je dode naam Ik bad zonder te weten hoe ik moest bidden. Verdriet van gewild te hebben je blos op het pad verdriet van de wegen dat toen zagen ze je niet meer. Stilte op het kerkhof, eenzaamheid van de sterren, herinneringen die zoveel pijn doen, schort en zwarte vlechten. Oh … ik ging terug op dode wegen, Ik kwam terug zonder te kunnen aankomen. Ik schreeuwde met je goede naam Ik huilde zonder te weten hoe ik moest huilen.