Origineel
Don’t look down
Don’t look down.
A tightrope spans the gaping deep, darkness yawns on either side.
Don’t look down
A doorway to a dream of sleep, promise of a place to hide.
Deafening clouds of endless chatter swirling round my head.
Silence has a siren-call, the stillness of the dead.
Maybe falling is like flying, no reason for my fears.
Darkness could be comforting, a solace for my tears.
Don’t look back.
The voices of the past have gone and taken their parts of me.
Don’t look back
What’s left of me is hanging on this sliver of sanity.
A dwelling place of darker angels, gently beckoning.
Sweetness of oblivion is softly welcoming.
The tightrope wavers, frayed and fading, a silver shining thread.
Silence has a siren-call, the stillness of the dead.
According to Albert
According to Albert, reality is merely an illusion,
The lines between the then and now are notional, a fictional diversion.
But now I’m here, not knowing what to do with yesterday’s confusion.
According to Albert, identity is only a delusion,
A prison wall of me and you, of mine and thine, a wall of separation.
I’m separated from the outside world, a house of limitation.
But if I can’t believe myself, how can I believe in you?
Was I invented by my mind? and who invented you?
I change my mind from time to time, from day to day, from hour to hour-
I know I’m not alone in here, there’s two or three of me and more..
According to Albert, freedom is a circle of compassion,
An all-embracing sympathy, a tenderness and love for all creation.
But Albert said: the world is just an optical delusion.
Songs from the Edge
© Hazel Leach
Vertaling
Kijk niet naar beneden
Kijk niet naar beneden.
Een koord overspant de gapende diepe, duisternis geeuwt aan beide kanten.
Kijk niet naar beneden
Een deur naar een slaapdroom, belofte van een plek om te verstoppen.
Oorverdovende wolken van eindeloos geklets dwarrelen rond mijn hoofd.
Stilte heeft een sirene-oproep, de stilte van de doden.
Misschien is vallen zoals vliegen, geen reden voor mijn angsten.
Duisternis kan geruststellend zijn, een troost voor mijn tranen.
Kijk niet achterom.
De stemmen uit het verleden zijn verdwenen en hebben hun deel van mij overgenomen.
Kijk niet achterom
Wat er van mij over is, hangt aan dit stukje gezond verstand.
Een verblijfplaats van donkere engelen, zacht wenkend.
Zoetheid van vergetelheid is zacht gastvrij.
Het koord wankelt, rafelt en vervaagt, een zilveren glanzende draad.
Stilte heeft een sirene-oproep, de stilte van de doden.
Volgens Albert
Volgens Albert is de realiteit slechts een illusie,
De lijnen tussen het toen en nu zijn fictief, een fictieve afleiding.
Maar nu ben ik hier, niet wetend wat te doen met de verwarring van gisteren.
Volgens Albert is identiteit slechts een waanidee,
Een gevangenismuur van mij en jij, van mij en van jou, een muur van afscheiding.
Ik ben gescheiden van de buitenwereld, een huis van beperking.
Maar als ik mezelf niet kan geloven, hoe kan ik dan in jou geloven?
Was ik bedacht door mijn gedachten? en wie heeft jou uitgevonden?
Ik verander van tijd tot tijd van gedachten, van dag tot dag, van uur tot uur-
Ik weet dat ik hier niet alleen ben, er zijn er twee of drie en meer ..
Volgens Albert is vrijheid een cirkel van mededogen,
Een allesomvattende sympathie, een tederheid en liefde voor de hele schepping.
Maar Albert zei: de wereld is slechts een optische waan.
Liederen van de rand
© Hazel Leach