Origineel
I can’t remember
When the moment started
It creeps up
When you least expect to fail
You try to tell yourself
That you are selfless
But that’s the big mistake
That sets your sail
The signs are all around you
But you miss them
You turn your back
On every friend you know
The games you play
To justify your madness
Will leave you crying
For the pain that grows
[Chorus]
Twenty-five years, twenty-five years
I tried to be a man and face my fears
Twenty-five years, twenty-five years
I’ve had the devil on my back for twenty five years
For when you fall
You have to reach the bottom
And count your blessings
That you’re still alive
That’s when you look
To someone who was with you
At every single step
Right by your side
It’s said from this you grow
Inside much stronger
That may be true
But I am still so weak
There’s days that seem
So endless makes me wonder
Will something come
To close this losing streak
[Chorus]
I’m tired and so lonely
From this journey
And still can’t figure out
Some things I’ve said
But all I know
Is there’s a place that’s calling
I’ll find that place
And rest my weary head
Twenty-five years
Twenty-five years
I tried to be a man
And face my fears
Twenty-five years
Twenty-five years
I’ve had the devil on my back
For twenty five years
Vertaling
Ik kan het me niet herinneren.
Wanneer het moment begon
Het kruipt omhoog
Wanneer je het minst verwacht te falen
Je probeert jezelf wijs te maken
Dat je onbaatzuchtig bent
Maar dat is de grote fout
Dat zet je zeil
De tekenen zijn overal om je heen
Maar je mist ze
Je keert je rug toe
Van elke vriend die je kent
De spelletjes die je speelt
Om je waanzin te rechtvaardigen
Zal je huilend achterlaten
Om de pijn die groeit
[refrein]
vijfentwintig jaar, vijfentwintig jaar
Ik probeerde een man te zijn en mijn angsten onder ogen te zien
Vijfentwintig jaar, vijfentwintig jaar
Ik heb de duivel vijfentwintig jaar op mijn rug gehad
Want als je valt
moet je de bodem bereiken
En je zegeningen tellen
That you’re still alive
Dat is wanneer je kijkt
naar iemand die bij je was
Bij elke stap
Aan je zijde.
Er wordt gezegd dat je hieruit groeit
Van binnen veel sterker.
Dat kan waar zijn
Maar ik ben nog steeds zo zwak
Er zijn dagen die lijken
Zo eindeloos dat ik me afvraag
Zal er iets komen
Om dit verliezen te beƫindigen
[refrein]
I’m tired and so lonely
Van deze reis
And still can’t figure out
Sommige dingen die ik heb gezegd
Maar alles wat ik weet
is dat er een plek is die roept
Ik zal die plek vinden
En mijn vermoeide hoofd laten rusten
Vijfentwintig jaar
Vijfentwintig jaar
probeerde ik een man te zijn
En mijn angsten onder ogen te zien
Vijfentwintig jaar
Vijfentwintig jaar
Ik heb de duivel op mijn rug gehad
Vijfentwintig jaar lang