Er was eens, in een verlaten land, Een man op een missie werd aan het lot overgelaten. In zijn ogen kon je het wit rood zien worden Omringd door het kwaad, voor dood achtergelaten Geboren op de vlucht door het teken van de zon Een in maliënkolder gehulde krijger, de uitverkorene Zijn naam is vervloekt, hij is gedoemd te mislukken Een zwervende geest met de wil om te zegevieren Bij het teken van de maan, Hij zwoer de eed om alleen te vechten Vecht met je hart, en je bent voorbestemd voor Glory Maar vecht zonder eer, en je bent voorbestemd om te vallen Hij kan zich nog steeds de woorden van zijn vader herinneren. “Verlies je geloof niet, laat je stem horen” Echo’s uit het verleden zullen hem verder leiden Door deze woorden van eer, schijn als de zon Bij het teken van de maan Hij zwoer de eed om alleen te vechten Vecht met je hart, en je bent voorbestemd voor Glory Maar vecht zonder eer, en je bent voorbestemd om te vallen Vecht met je hart, en je bent voorbestemd voor Glory Maar vecht zonder ziel, en je zult alles verliezen De profetieën spraken over een zwervende man Bekwaam met staal, zwart als de nacht Normaal gesluierd voor de sterfelijke ogen Zijn hamer rees als een magische kracht Met een blik die alles in steen veranderde De krijger sprak, “Ik ben de ene” Vecht met je hart, en je bent voorbestemd voor Glorie Maar vecht zonder eer, en je bent voorbestemd om te vallen Vecht met je hart, en je bent voorbestemd voor Glory Maar vecht zonder ziel en je zult alles verliezen Vecht met je hart, en je bent voorbestemd voor Glory Maar vecht zonder eer, en je bent voorbestemd om te vallen Vecht met je hart, en je bent voorbestemd voor glorie Maar vecht zonder ziel, en je zult alles verliezen