Origineel
Should you go first and I remain to walk the road alone
I’ll live in memory’s garden dear with happy days we’ve known
In spring I’ll wait for roses red, when fades the lilacs bloom
And in early fall when brown leaves fall, I’ll catch a glimpse of you
Should you go first and I remain, for battles to be fought
Each thing you’ve touched along the way, will be a hallowed spot
I’ll hear your voice I’ll see your smile though blindly I may grope
The memory of your helping hand will buoy me on with hope
Beyond the sunset, oh blissful morning
When with our savior, heaven is begun
Earth’s toiling ended, oh glory dawning
Beyond the sunset when day is done
Should you go first and I remain, to finish with the scroll
No lessening shadows shall ever creep in to make this life seem droll
We’ve known so much of happiness, we’ve had our cup of joy
And memory is one gift of God that death cannot destroy
I want to know each step you take that I may walk the same
For someday down that lonely road, you’ll hear me call your name
Should you go first and I remain, one thing I’ll have you do
Walk slowly down that long long path, for soon I’ll follow you
In that fair homeland, we’ll know no parting
Beyond the sunset for ever more
Vertaling
Als jij eerst gaat en ik alleen over de weg loop
Ik zal leven in de tuin van de herinnering met gelukkige dagen die we hebben gekend
In de lente wacht ik op rode rozen, als de seringen bloeien
En in de vroege herfst, als de bruine bladeren vallen, zal ik een glimp van je opvangen
Als jij eerst gaat en ik blijf, voor de strijd die gestreden moet worden
Elk ding dat je hebt aangeraakt langs de weg, zal een gewijde plek zijn
Ik zal je stem horen, ik zal je glimlach zien, ook al tast ik blindelings
De herinnering aan je helpende hand zal me hoop geven
Voorbij de zonsondergang, oh zalige ochtend
Wanneer met onze redder, de hemel is begonnen
Aarde’s zwoegen beëindigd, o glorie die aanbreekt
Voorbij de zonsondergang als de dag voorbij is
Als jij eerst gaat en ik blijf, om de rol af te maken
Geen schaduwen zullen ooit binnensluipen om dit leven saai te laten lijken
We hebben zoveel geluk gekend, we hebben onze beker met vreugde gehad
En herinnering is een geschenk van God dat de dood niet kan vernietigen
Ik wil elke stap weten die je zet, zodat ik dezelfde kan lopen
Want op een dag op die eenzame weg, zul je me je naam horen roepen
Als jij eerst gaat en ik blijf, laat ik je één ding doen
Loop langzaam over dat lange lange pad, want spoedig zal ik je volgen
In dat mooie thuisland, zullen we geen afscheid kennen
Voorbij de zonsondergang, voor altijd