Origineel
I knew a man,
Bojangles,
And he’d dance for you
In worn out shoes,
With silver hair,
A ragged shirt,
And baggy pants.
The old soft shoe.
Jump so high,
Jump so high,
Then he’d lightly touch down.
I met him in a cell
In New Orleans,
I was down and out.
He looked to me to be the very eyes of age
As he spoke right out,
Talked of life, talked of life,
Laughed, slapped his leg and stepped.
He said the name “Bojangles”
And he danced a lick
Across the cell.
Grabbed his pants,
A better stance,
And wow he jumped up high.
Clicked his heels.
He let go a laugh,
Let go a laugh,
Shook back his clothes all around.
Mr. Bojangles.
Mr. Bojangles.
Mr. Bojangles.
Dance.
He danced with those at minstrel
Shows & county fairs,
Throughout The South.
He spoke with tears
Of fifteen years
Of how his dog and him,
Had traveled about.
His dog up and died,
He up and died,
After twenty years he still greives.
He said “I dance
Now and every chance at
Honkey-tonks,
For drinks and tips.
But most of time
I spend behind these country bars,
Cause I drinks a bit.”
He shook his head.
And as he shook his head,
I heard someone ask please,
Mr. Bojangles.
Mr. Bojangles.
Mr. Bojangles.
Dance,
Vertaling
Ik kende een man,
Bojangles,
En hij zou voor je dansen
In versleten schoenen,
Met zilver haar,
Een haveloos shirt,
En een slobberbroek.
De oude zachte schoen.
Spring zo hoog,
Spring zo hoog,
Dan kwam hij lichtjes naar beneden.
Ik ontmoette hem in een cel
In New Orleans,
Ik was down en out.
Hij leek me de ogen van de ouderdom
Terwijl hij rechtuit sprak,
Sprak over het leven, sprak over het leven,
Lachte, sloeg met zijn been en stapte.
Hij zei de naam “Bojangles”
En hij danste een lik
Over de cel.
Pakte zijn broek,
Een betere houding,
En wauw hij sprong hoog op.
Klikte met zijn hakken.
Hij liet een lach gaan,
Liet een lach gaan,
schudde zijn kleren overal achterover.
Mr. Bojangles.
Mr. Bojangles.
Mr. Bojangles.
Dans.
Hij danste met die op minstrel
Shows & county fairs,
door het hele Zuiden.
Hij sprak met tranen
Van vijftien jaar
Van hoe zijn hond en hij,
hadden rondgereisd.
Zijn hond op en stierf,
Hij op en stierf,
Na twintig jaar leeft hij nog steeds.
Hij zei “Ik dans
Nu en elke kans op
Honkey-tonks,
Voor drank en fooien.
Maar de meeste tijd
breng ik door achter deze country bars,
omdat ik een beetje drink.”
Hij schudde zijn hoofd.
En terwijl hij zijn hoofd schudde,
hoorde ik iemand alsjeblieft vragen,
Mr. Bojangles.
Mr. Bojangles.
Mr. Bojangles.
Dans,