Origineel
Exploring every avenue of love on the honeysuckle highway. Eschewing every vestige of regret we gaily slip along. Displaying all the evidence of mirth on the daffodyllic byway. And needing no excuse to have a laugh ‘cos we’re doing nothing wrong. You want magic? I’ll provide it. You want daydream? You’re inside it. You want mystery? It will find you. You’ve got moonbeam right behind you. Cruising down carnality canal in my canoe can I canoodle?. Rounding every bending that we’re wending in a loopy disarray. Evincing all the properties of rapture with a sybaritic splendour. And shedding every nagging little footle that is getting in the way. You want magic? I can do it. You want lovelight? Nothing to it. You want everything to be groovy?. You got me now, let’s get moving. Come with me where the air is free. And spirits can in harmony unite. Swim with me in the rainbow sea. We’re strangers to catastrophe tonight. Where all the clocks tell different times. And no one finds the time to be uptight. Where sweet suggestions grow on trees. And love explodes as well indeed it might. Exploring every avenue of love on the honeysuckle highway. And needing no excuse to have a laugh ‘cos we’re doing nothing wrong. You want magic? Well, you’ve got it. You want licence? I forgot it. You want romance? Let’s get busy. I’ve got magic to make you dizzy. Come with me to the special place. The first thing you get on your face, a smile. As secrets flourish in their space. So love will cherish every grace and style. When pressure’s on another case. We get along without a trace of bile. Though memories we’ll ne’er erase. Our happiness can run apace meanwhile. You wore a bandana, I wore navy blue. We met in Havana at quarter past two. Across the Savannah and down to the beach. You munched a banana, I nibbled a peach. You played a small solo, I muffled a drum. You offered a polo, I stuck with my gum. I danced a light polka, you threw a few hoops. I was Oscar Homolka, you were Marjorie Proops
Vertaling
Elke liefdesweg verkennend op de kamperfoeliesnelweg. Elk spoor van spijt vermijdend, glijden we vrolijk verder. Al het bewijs van vrolijkheid tonend op de daffodyllic byway. En we hebben geen excuus nodig om te lachen, want we doen niets verkeerd. Wil je magie? Ik zal het je geven. Wil je dagdromen? Je zit er in. Wil je mysterie? Het zal je vinden. Je hebt maanstraal vlak achter je. Ik vaar door het kanaal in mijn kano, mag ik kanoën? Rond elke bocht die we nemen in een loopy verwarring. Alle eigenschappen van verrukking vertonend met een sybaritische pracht. En elke zeurderige voetstap die in de weg staat van ons afwerpen. Wil je magie? Ik kan het doen. Wil je liefdeslicht? Niets aan te doen. Wil je dat alles hip is? Je hebt me nu, laten we gaan. Kom met me mee waar de lucht vrij is. En geesten in harmonie kunnen verenigen. Zwem met mij in de regenboog zee. We zijn vreemden voor de catastrofe vanavond. Waar alle klokken verschillende tijden aangeven. En niemand de tijd vindt om gespannen te zijn. Waar zoete suggesties aan de bomen groeien. En liefde explodeert zoals het hoort. Elke weg van de liefde verkennen op de kamperfoeliesnelweg. En geen excuus nodig hebben om te lachen, want we doen niets verkeerd. Wil je magie? Nou, je hebt het. Wil je een vergunning? Die ben ik vergeten. Wil je romantiek? Laten we aan de slag gaan. Ik heb magie om je duizelig te maken. Kom met me mee naar de speciale plek. Het eerste wat je op je gezicht krijgt, een glimlach. Als geheimen bloeien in hun ruimte. Zo zal liefde elke gratie en stijl koesteren. Wanneer de druk op een andere zaak. We kunnen met elkaar overweg zonder een spoor van wrok. Hoewel we herinneringen nooit zullen uitwissen. Ons geluk kan ondertussen in een stroomversnelling raken. Jij droeg een bandana, ik droeg marineblauw. We ontmoetten elkaar in Havana om kwart over twee. Over de Savannah en naar het strand. Jij knabbelde aan een banaan, ik aan een perzik. Jij speelde een kleine solo, ik dempte een trommel. Jij bood een polo aan, ik hield het bij mijn kauwgom. Ik danste een lichte polka, jij gooide een paar hoepels. Ik was Oscar Homolka, jij was Marjorie Proops