Stokken en stenen Strijdgebieden Een enkele gloeilamp Op een enkele draad voor het zwart Sirenes loeien De geschiedenis faalt Roze gekleurd glas Begint te verouderen en te barsten Terwijl de politici schaduwboxen De macht ring In een eindeloze gespleten beslissing Nooit iets oplossen Vanuit het verre land van een buurman hoorde ik de spanning van de gewone man [refrein] Laat het aan mij liggen (dit is geen strijdlied) Laat het mij zijn (geen onrecht voor onrecht) Laat het mij zijn Als de wereld nacht is Schijn mijn leven als een licht Nou de wereld lijkt opgebruikt En de president Heeft geen goed idee Van wie de massa’s zijn Nou, ik ben een van hen En ik ben onder vrienden We proberen verder te kijken De hekken in onze eigen achtertuin Ik heb de koninkrijken zien waaien Als as in de wind van verandering Maar de kracht van de waarheid is de brandstof voor de vlam Dus hoe donkerder de eeuwen worden There’s a stronger beacon yet [refrein] In het vriendelijke woord dat je spreekt In het toekeren van de wang Wanneer je visie helder blijft In het aangezicht van je angst Dan zie je dat een lichtschakelaar uitzetten Hun enige kracht is Wanneer we als schijnwerpers staan In een machtige toren Allen voor één en één voor allen Dan zingen we de gemeenschappelijke oproep [Chorus]