Origineel
Batora. O pecado queima almas, esse mundo é uma fogueira. A esperança estraçalhada e dissipada na poeira. Força de vontade faz minha causa verdadeira. Compreendendo o presente. no passado eu só fiz besteira. Vida corriqueira, corra e queira, paz guerreira. Correndo pro futuro, choro não trás mamadeira. Palmas pra cegueira, pra miopia de um povo. Assistindo Masterchef mas jantando pão com ovo. Presos na rotina, ódio vidrado na retina. Já contei quatro matinas virado na adrenalina. Mais uma noite linda se sufoca na neblina. A baixa auto-estima empurra coca pra narina. Corações abandonados, cidadãos amordaçados. Cérebros fritando geram versos entrelaçados. Exilado entre cômodos, acômodos, incômodo. Pesado tipo ônibus voando igual condor. Planando pela dor observando o caus da crosta. A terra gira, gira, gira e continua a mesma bosta. Sangrei minhas falanges, andei durante anos. Falei sobre demônios mas glorifiquei os anjos. Ideologia nos hormônios, sapiência no que abrange. Na tinta da caneta eu sempre pus meu sangue. Falsidade nas estantes e manequins ambulantes. Sempre me passei de cego em terra de olhos grandes. Refrão (Cleyton). Esse jogo é mata ou morre. nós tamo nos corre 24 sem temer. Honrando o suor que escorre. mas nem se comove, porque cê nunca vai entender. Mesmo com o cansaço continue os passos. sempre acreditando em você. Adriano. Ourobouro ou carma?. Vejo corpos cruéis rondando sem alma. Fé habitada, eras marcadas. Guarapari terra sagrada. Aprisionado a gramas, droga, xana, álcool, grana. Lucidez em coma, se perder no olhar de quem te doma. Opacidade se esclarece a cada dose. Desespero mascarado entre necessidade e neurose. Hoje em dia epidemia de acefalia. e o que valia já não vale mais. Valores ficaram pra trás. Filhos bastardos da mãe Gaia, só cometem “faia”. Que caia o mundo, ouço vaia. Caos não abandona. Faço versos pra que algo valha. Ouço palavras ditas erradas. Me perco nessa jornada. Pensamento em chama. Nessa selva maldita que não fabrica leões. Renovo pensamentos, progressos aqui são ilusões. É onde habito – mundo cinza – humanidade louca. Tô ligado, toda fé pra habitar aqui é pouca. Sub-existência, escassa crença. Aqui a paz não reside. O amor não existe, em corações, o ódio que coincide. Mundão é cego e também não quer você enxergando. Sabemos que a humanidade. é mesmo o câncer mundano. Já basta ser de natureza as ações agressivas. O foda é quando a irrelevância atrai mentes regressistas. Pretos morrem em seu habitat natural. Homem só se preocupa com seu conforto carnal. Penso no meio do trânsito, transito em pensamentos. Mentes são instrumento do oposto. e a alma quer descanso. Pagar com a alma pro corpo viver – vida fugaz. Vejo várias guerras pra provar quem habita na paz. Refrão (Cleyton). Esse jogo é mata ou morre. nós tamo nos corre 24 sem temer. Honrando o suor que escorre. mas nem se comove, porque cê nunca vai entender. Mesmo com o cansaço continue os passos. sempre acreditando em você
Vertaling
Batora. Zonde verbrandt zielen, deze wereld is een vreugdevuur. Hoop versplinterde en verdween in het stof. Wilskracht maakt mijn zaak waar. Het heden begrijpen, in het verleden heb ik het alleen maar verprutst Gewoon leven, rennen en willen, krijgers vrede. Naar de toekomst rennen, huilen brengt geen fles. Palmas pra blindheid, pra bijziendheid van een volk. Masterchef kijken maar eten met eierbrood. Vast in de routine, haat verglaasd op het netvlies. Ik heb vier matins geteld die op adrenaline draaiden Weer een mooie nacht verstikt in de mist. Het lage gevoel van eigenwaarde duwt coke naar het neusgat. Verlaten harten, geknevelde burgers Bradende hersenen genereren ineengestrengelde verzen Verbannen tussen kamers, kamers, kamers, kamers Zwaar als een bus vliegend als een condor Glijdend door pijn kijkend naar de korst oorzaak De aarde draait, draait, draait en het is nog steeds dezelfde shit Ik bloedde mijn vingerkootjes, liep voor jaren Sprak over demonen maar verheerlijkte de engelen. Ideologie in hormonen, sapience in wat het omvat. In de inkt van de pen heb ik altijd mijn bloed gedaan. Leugenachtigheid op de planken en wandelende etalagepoppen. Ik heb altijd de blinde gespeeld in het land van de grote ogen. Koor (Cleyton). Dit spel is doden of sterven, we zijn op de vlucht 24 zonder angst. Eer het zweet dat vloeit. maar wees niet ontroerd, want je zult het nooit begrijpen. Zelfs als je moe bent, ga door, en geloof altijd in jezelf. Adriano. Ourobouro of karma? Ik zie wrede lichamen rondsluipen zonder ziel. Bewoonde geloof, gemarkeerde tijdperken. Guarapari heilige land. Gevangen tot grammen, drugs, Xana, alcohol, geld. Luciditeit in coma, verdwalen in de blik van wie je temt. De ondoorzichtigheid wordt duidelijker bij elke dosis. Wanhoop gemaskeerd tussen noodzaak en neurose. Tegenwoordig is er een epidemie van acefalie. en wat de moeite waard was, is niet meer de moeite waard. Waarden werden achtergelaten. Bastaardkinderen van moeder Gaia, begaan alleen “faia”. Moge de wereld vallen, hoor ik boegeroep. Chaos laat je niet in de steek. Ik maak verzen voor iets dat de moeite waard is. Ik hoor woorden verkeerd gezegd. Ik verdwaal in deze reis Gedachten in vlammen. In deze vervloekte jungle die geen leeuwen maakt. Ik vernieuw gedachten, vooruitgang hier zijn illusies. Het is waar ik leef – grijze wereld – gekke mensheid. Ik ben verbonden, al het geloof om hier te wonen is weinig. Sub-existentie, weinig geloof. Hier heerst geen vrede. Liefde bestaat niet, in harten, haat die samenvalt. De wereld is blind en wil ook niet dat je het ziet. We weten dat de mensheid. echt de wereldse kanker is. Het is genoeg met de agressieve acties van de natuur. Het is klote als irrelevantie regressieve geesten aantrekt. Negers sterven in hun natuurlijke omgeving. De mens geeft alleen om zijn vleselijk comfort. Ik denk dat in het midden van het verkeer, ik doorvoer in gedachten. De geest is een instrument van het tegenovergestelde. En de ziel wil rust. Betalen met de ziel voor het lichaam om te leven – vluchtig leven. Ik zie verschillende oorlogen om te bewijzen wie er in vrede leeft. Koor (Cleyton). Dit spel is doden of gedood worden, we zijn op de vlucht 24 zonder angst. Eer het zweet dat vloeit. maar laat je niet ontroeren, want je zult het nooit begrijpen. Zelfs met de vermoeidheid doorgaan met de stappen. altijd in je geloven