Origineel
Eu não posso mais ficar aqui a esperar. Que um dia de repente você volte para mim. Vejo caminhões e carros apresados a passar por mim. Estou sentado a beira de um caminho que não tem mais fim.. Meu olhar se perde na poeira dessa estrada triste. Onde a tristeza e a saudade de você ainda existe. Esse sol que queima no meu rosto. De um resto de esperança. De ao menos ver de perto o seu olhar. Eu trago na lembrança. Preciso acaba logo com isto… Preciso lembrar q eu existo…. Eu existo…Eu existo…. Vem à chuva molha o meu rosto e então eu choro tanto,. Minhas lagrimas e os pingo dessa chuva se confundem com meu pranto.. Olho para mim mesmo e procuro e não encontro nada. Sou um pobre resto de esperança sentado a beira de uma estrada. Preciso acaba logo com isto… Preciso lembrar q eu existo… Eu existo…Eu existo…. Carros, caminhões, poeira, estrada é tudo e tudo se confunde,. Em minha mente. Minha sombra me acompanha e vê que estou morrendo lentamente. Só você não vê que eu não posso mais ficar, ficar aqui sozinho.. Esperando a vida inteira por você, sentado a beira de um caminho.. Preciso acaba logo com isto… Preciso lembrar que eu existo. Preciso acaba logo com isto. Preciso lembrar q eu existo…. Eu existo…Eu existo…
Vertaling
Ik kan hier niet langer blijven wachten. Dat je op een dag plotseling bij me terug zult komen. Ik zie vrachtwagens en auto’s langs me heen razen. Ik zit op de rand van een weg die geen einde heeft… Mijn blik is verloren in het stof van deze trieste weg. Waar het verdriet en het verlangen naar jou nog steeds bestaat. Deze zon die brandt op mijn gezicht. Van een overblijfsel van hoop. Of tenminste je uiterlijk van dichtbij te zien. Ik breng de herinnering binnen. Ik moet het achter de rug hebben… Ik moet onthouden dat ik besta …. Ik besta…Ik besta…. De regen maakt mijn gezicht nat en dan huil ik zo erg,. Mijn tranen en de druppels regen zijn vermengd met mijn tranen … Ik kijk naar mezelf en zoek en vind niets. Ik ben maar een arm hoopvol ding dat aan de kant van de weg zit. Ik moet het achter de rug hebben… Ik moet onthouden dat ik besta… Ik besta… Ik besta …. Auto’s, vrachtwagens, stof, de weg is alles en alles raakt door elkaar. In mijn gedachten. Mijn schaduw volgt me en ziet dat ik langzaam sterf. Alleen zie je niet dat ik niet kan blijven, hier alleen blijven. Mijn hele leven op jou wachtend, zittend op de rand van een weg… Ik moet het achter de rug hebben… Ik moet onthouden dat ik besta. Ik moet het achter de rug hebben. Ik moet onthouden dat ik besta…. Ik besta…Ik besta…