Origineel
I don’t care. They’re crazy. Said pass the jam, would you. Awfully kind of you. Now wouldn’t it be a little bit nice to sing with this. Gazing at the open door. Just what lays behind. Thinking what I’m looking for. Say what’s on my mind. Sinking ever deeper. In the words of guilt of shame. And now I can redeem myself. I just don’t care. The words I’m singing they’re just right. That’s better for my brain. If I try to make much sense. You know I’ll go insane. I just don’t care. I just don’t care. Stay and have some jam with tea. But Brutus wasn’t kind. Wasn’t strawberries that were red. He wasn’t cutting bread. You pass the jam. And so he slammed the tea. The only point of dream. Was in the conservatory. Yeah, alright. Yes, but still over there. Sinking ever deeper. In the words of guilt and shame. I can redeem myself. I just don’t care. Staring at the silver spoon. Take it from your mouth. Take it from the chapter. Turn and face the south. Now face the north. And the east. And the west. And the? serpent song?. Still burning on in the night. Where’s the sun at midnight. Say it’s gone. Where’s the moon at dawn. It carries on and on. It never ends. To the land of nevermore. Where time began. Where the man still stands. And the? ‘x’? at the end. Never know that I sang. You’ll all know it’s the right place. In time, well it is. The words I’m singing. That’s just right. They’re better for my brain. If I try to make much sense. You know I’ll go insane
Vertaling
Kan me niet schelen. Ze zijn gek. Geef de jam even door, wil je. Erg aardig van je. Zou het nu niet een beetje leuk zijn om hiermee te zingen. Starend naar de open deur. Wat er achter ligt. Bedenkend waar ik naar op zoek ben. Zeggen wat ik denk. Steeds dieper wegzinkend. In de woorden van schuld of schaamte. En nu kan ik mezelf verlossen. Het kan me gewoon niet schelen. De woorden die ik zing ze zijn precies goed. Dat is beter voor mijn hersenen. Als ik probeer om veel zin te maken. Je weet dat ik gek word. Het kan me gewoon niet schelen. Het kan me gewoon niet schelen. Blijf en neem wat confituur bij de thee. Maar Brutus was niet aardig. Het waren geen aardbeien die rood waren. Hij sneed geen brood. Geef jij de jam maar. En dus sloeg hij de thee achterover. Het enige punt van droom. Was in de serre. Ja, goed. Ja, maar nog steeds daar. Steeds dieper wegzinkend. In de woorden van schuld en schaamte. Ik kan mezelf verlossen. Het kan me gewoon niet schelen. Starend naar de zilveren lepel. Haal het uit je mond. Haal het uit het hoofdstuk. Draai je om en kijk naar het zuiden. Kijk nu naar het noorden. En het oosten. En het westen. En het slangenlied. Het brandt nog steeds in de nacht. Waar is de zon om middernacht. Zeg dat ze weg is. Waar is de maan bij dageraad. Het gaat maar door en door. Het eindigt nooit. Naar het land van nooit meer. Waar de tijd begon. Waar de man nog steeds staat. En de ‘x’ aan het eind. Weet nooit dat ik zong. Jullie zullen allemaal weten dat het de juiste plaats is. In de tijd, goed is het. De woorden die ik zing. Dat is precies goed. Ze zijn beter voor mijn hersenen. Als ik probeer om veel zin te maken. Je weet dat ik gek word