Origineel
Sunday morning, my Rebbecca sleeping in with me again
There’s a kid outside the church kicking a can
When the cedar branches twist she turns her collar to the wind
The weather can close the world within its hand
And my mother says Rebbecca is as stubborn as they come
They both call to me with words I never knew
There’s a bug inside the thimble, there’s a band-aid on her thumb
And a pony in the river turning blue
They say, “Time may give you more than your poor bones could ever take”
My Rebbecca says she never wants a boy
To be barefoot on the driveway as they wave and ride away
Then to run inside and curse the open door
I once gave to my Rebbecca a belated promise ring
And she sold it to the waitress on a train
I may find her by the phone but with a fashion magazine
She may kiss me when her girlfriends leave again
They say, “Time may give you more than your poor bones could ever take”
I think I could never love another girl
To be free atop a tree stump and to look the other way
While she shines my mother’s imitation pearls
Sunday evening my Rebbecca’s lost a book she never read
And the moon already fell into the sea
Saw the statues of our fathers in the courthouse flower bed
Now they blend with all the lightning-tattered trees
They say, “Time may give you more than your poor bones could ever take”
My Rebbecca said she knew I’d want a boy
A dollar for my boardwalk red balloon, to float away
She would earn a pocketful to buy me more
Vertaling
Zondagmorgen, mijn Rebbecca slaapt weer bij mij
Er is een kind buiten de kerk die tegen een blikje schopt
Als de cedertakken draaien draait ze haar kraag naar de wind
Het weer kan de wereld in zijn hand sluiten
En mijn moeder zegt dat Rebbecca zo koppig is als het maar kan
Ze roepen me allebei toe met woorden die ik nooit gekend heb
Er zit een insect in de vingerhoed, er zit een pleister op haar duim
En een pony in de rivier die blauw wordt
Ze zeggen: “De tijd kan je meer geven dan je arme botten ooit aankunnen.”
Mijn Rebbecca zegt dat ze nooit een jongen wil
Om blootsvoets op de oprit te staan als ze zwaaien en wegrijden
Dan naar binnen rennen en de open deur vervloeken
Ik gaf mijn Rebbecca ooit een verlate beloftering
En ze verkocht het aan de serveerster op de trein
Misschien vind ik haar bij de telefoon, maar met een modetijdschrift
Ze kust me misschien als haar vriendinnen weer weg zijn
Ze zeggen: “De tijd kan je meer geven dan je arme botten ooit aankunnen.”
Ik denk dat ik nooit van een ander meisje zou kunnen houden
Om vrij te zijn boven op een boomstronk en de andere kant op te kijken
Terwijl ze de imitatieparels van mijn moeder laat schijnen
Zondagavond is mijn Rebbecca een boek kwijt dat ze nooit heeft gelezen
En de maan is al in de zee gevallen
Ik zag de standbeelden van onze vaders in het bloemperk van het gerechtsgebouw.
Nu vermengen ze zich met alle bliksemschichten van de bomen.
Ze zeggen: “De tijd zal je meer geven dan je arme botten ooit aankunnen.”
Mijn Rebbecca zei dat ze wist dat ik een jongen zou willen
Een dollar voor mijn boardwalk rode ballon, om weg te zweven
Ze zou een zak vol verdienen om meer voor me te kopen