Origineel
Eu não vou te perdoar. E nem vou amenizar. Nunca mais a tua dor. Eu assumo ser mortal. Pra não ter que carregar. Tua máscara bocal. Se hoje eu tenho a língua afiada. Se acabou de vez o teu domínio. Se nos meus pés eu trilho minha estrada. Se fiz da minha vida. Minha eterna namorada. É que eu moro num casebre de prata. E você no teu castelo de farsa. Que o vento carregou…
Vertaling
Ik zal het je niet vergeven. En ik zal niet kalmeren Nooit meer jouw pijn. Ik neem aan dat ik sterfelijk ben. Lof om niet te hoeven dragen. Je mondmasker. Als ik vandaag een scherpe tong heb. Se acabou de vez por vez tu dominio. Als op mijn voeten loop ik mijn weg. Als ik mijn leven heb gemaakt Mijn eeuwige vriendin. Het is dat ik in een huis van zilver woon En jij in je belachelijk kasteel. Dat de wind wegvoerde…