Origineel
Vasculhando rastros na memória. Refiz a história por onde passei. Veio a tona a simplicidade. Da comunidade onde me criei. Nossa casa feita de madeira. Esteia aroeira a beira da lagoa. A pinguela que gente usava. Quando a água baixava. Entranhava a canoa. Os caminhos que a gente seguia. Raramanete via um carro transita. A gente até se emocionava. Quando escutava um avião zua. A roça tocada na meia. Era dividida com nosso patrão. Não se usava a tecnologia. Plantava e colhia com força da mão. Do paiol ao lado do chiqueiro. Se via o mangueiro e muita criação. No pomar tinha variedade. Frutas a vontade e um engenho bão. A pequena horta produzia. Verdura sadia que dava prazer. No curral o leite era tirado. Limpo e asseado pronto pra beber. Más na vida nada é permanente. Então por isso a gente deve aproveitar. Não prevemos o nosso amanhã. O rumo que o destino pode nos levar. Hoje olho e me vejo no espelho. Meus olhos vermelhos da poluição. Na fazenda a tepéra caída. Igual minha vida longe do sertão
Vertaling
Het geheugen doorzoeken naar sporen. Ik heb de geschiedenis nagetrokken waar ik langs kwam. De eenvoud kwam naar boven. van de gemeenschap waar ik ben opgegroeid. Ons huis is van hout. Een gemetselde overkapping bij de lagune. De pinguela die we gebruikten. Toen het water zich terugtrok. De kano zou binnenkomen. De paden die we volgden. Zelden zagen we een auto passeren. We waren zelfs ontroerd. Toen we een vliegtuig hoorden zua. Het veld speelde in de sok. Het werd gedeeld met onze baas. Technologie werd niet gebruikt. Met de hand geplant en geoogst. Vanuit de schuur naast de varkensstal. Je kon de mangobomen zien en veel vee. De boomgaard had variëteit. Frutas a vontade e um engenho bão. De kleine tuin produceerde. Gezonde groenten die plezier gaven. In de kraal werd de melk genomen. Schoon en netjes, klaar om te drinken. Maar in het leven is niets blijvend. Dus daarom moeten we ervan genieten. We kunnen de toekomst niet voorspellen. De richting die het lot ons kan brengen. Vandaag kijk ik en zie mezelf in de spiegel. Mijn ogen rood van de vervuiling. Op de boerderij de omgevallen tipi. Net als mijn leven ver van de sertão