Origineel
Que ganas de llorar
en esta tarde gris,
en su repiquetear
la lluvia habla de ti.
Remordimiento de saber
que, por mi culpa, nunca,
vida, nunca te veré. Mis ojos al cerrar
te ven igual que ayer,
temblando al implorar
de nuevo mi querer,
y hoy es tu voz que vuelve a mí
en esta tarde gris: Ven,
– triste me decías –
que en esta soledad
no puede más el alma mía…
Ven,
y apiádate de mi dolor,
que estoy cansada de llorar,
de sufrir y esperarte
y hablar siempre a solas
con mi corazón.
Ven,
pues te quiero tanto,
que si no vienes hoy
voy a quedar ahogada en llanto…
No,
no puede ser que siga así,
con este amor clavado en mí
como una maldición. No supe comprender
tu desesperación
y alegre me alejé
en alas de otro amor.
Que solo y triste me encontré
cuando me vi tan lejos
y mi engaño comprobé. Mis ojos al cerrar
te ven igual que ayer,
temblando al implorar
de nuevo mi querer,
y hoy es tu voz que sangra en mí
en esta tarde gris: Ven,
– triste me decías –
que en esta soledad
no puede más el alma mía…
Ven,
y apiádate de mi dolor,
que estoy cansada de llorar,
de sufrir y esperarte
y hablar siempre a solas
con mi corazón.
Ven,
pues te quiero tanto,
que si no vienes hoy
voy a quedar ahogada en llanto…
No,
no puede ser que siga así,
con este amor clavado en mí
como una maldición…
Vertaling
Je wilt huilen
in deze grijze middag,
op je rammelaar
de regen praat over jou.
Berouw van weten
dat, vanwege mij, nooit,
leven zal ik je nooit zien Mijn ogen gaan dicht
ze zien je hetzelfde als gisteren,
beven terwijl hij smeekte
opnieuw mijn liefde,
en vandaag is je stem die bij me terugkomt
in deze grijze middag: Kom,
– verdrietig dat je me vertelde –
dat in deze eenzaamheid
mijn ziel kan niet meer …
Komen,
en heb medelijden met mijn pijn,
dat ik moe ben van huilen,
om te lijden en op je te wachten
en spreek altijd alleen
met mijn hart.
Komen,
ik hou zoveel van jou
wat als je vandaag niet komt
Ik ga verdrinken in tranen …
Nee,
Zo kan het niet zijn
Met deze liefde genageld aan mij
als een vloek. Ik heb het niet begrepen
je wanhoop
en gelukkig liep ik weg
op de vleugels van een andere liefde.
Hoe eenzaam en verdrietig vond ik mezelf
Toen ik mezelf tot nu toe zag
en mijn bedrog heb ik geverifieerd. Mijn ogen gaan dicht
ze zien je hetzelfde als gisteren,
beven terwijl hij smeekte
opnieuw mijn liefde,
en vandaag is je stem die in me bloedt
in deze grijze middag: Kom,
– verdrietig dat je me vertelde –
dat in deze eenzaamheid
mijn ziel kan niet meer …
Komen,
en heb medelijden met mijn pijn,
dat ik moe ben van huilen,
om te lijden en op je te wachten
en spreek altijd alleen
met mijn hart.
Komen,
ik hou zoveel van jou
wat als je vandaag niet komt
Ik ga verdrinken in tranen …
Nee,
Zo kan het niet zijn
Met deze liefde genageld aan mij
als een vloek …