Origineel
Tómame ahora que aún es temprano
y que llevo dalias nuevas en la mano. Tómame ahora que aún es sombría
esta taciturna cabellera mía. Ahora que tengo la carne olorosa
y los ojos limpios y la piel de rosa. Ahora que calza mi planta ligera
la sandalia viva de la primavera. Ahora que en mis labios repica la risa
como una campana sacudida aprisa. Después…, ¡ah, yo sé
que ya nada más de eso tendré! Que entonces inútil será tu deseo,
como ofrenda puesta sobre un mausoleo. ¡Tómame ahora que aún es temprano
y que tengo rica de nardos la mano! Hoy, y no más tarde. Antes que anochezca
y se vuelva mustia la corola fresca. Hoy, y no mañana. ¡Oh amante! ¿no ves
que la enredadera crecerá ciprés?
Vertaling
Neem me nu dat het nog vroeg is
en dat ik nieuwe dahlia’s in mijn hand heb. Neem me nu dat het nog steeds somber is
dit zwijgzame haar van mij. Nu ik het stinkende vlees heb
en schone ogen en roze huid. Nu mijn lichte plant past
de levende sandaal van de lente. Nu klinkt dat gelach op mijn lippen
als een bel die snel schudt. Na … ah, ik weet het
dat ik daar niets meer van zal hebben! Dat je wens dan nutteloos zal zijn,
als een offer op een mausoleum. Neem me nu dat het nog vroeg is
en dat ik rijk ben aan tuberoos de hand! Vandaag, niet later. Voordat Night Falls
en de verse bloemkroon wordt verdord. Vandaag en niet morgen. Oh minnaar! je ziet niet
welke wijnstok zal cipres groeien?