Origineel
Ao sair pro meu trabalho. Beijei a mulher amada. Ao voltar de tardezinha. Já não encontrei mais nada. Encontrei o seu desprezo. E a casa abandonada. Encontrei o meu lar triste. Com suas portas fechadas. Eu pensei em ser feliz. Com toda sinceridade. Nosso mundo meus irmãos. Está cheio de maldades. A ingrata abriu pra ela. As portas da falsidade. E fechando para mim. A porta da felicidade. Calou fundo em minh’alma. O desprezo deste alguém. Ao me ver desamparado. Neste mundo sem ninguém. Eu fui ao altar de Deus. Perguntar pelo meu bem. Mas as portas da igreja. Estavam fechadas também. Porque será que um homem. Precisa sofrer assim. Resolvi embriagar. E nesta dor dar o fim. Também encontrei fechadas. As portas do botequim. Somente as portas do mundo. Estavam abertas para mim. No drama triste da vida. Desempenho o meu papel. Aquelas portas fechadas. Me atiraram assim ao léu. Quando acabar minha vida. O meu destino cruel. Peço a Deus que não feche. Pra mim as portas do céu
Vertaling
Op weg naar mijn werk. Ik kuste de vrouw van wie ik hield. Toen ik in de namiddag terugkwam. Ik vond niets meer. Ik vond haar minachting. En het verlaten huis. Ik vond mijn huis triest. Met gesloten deuren. Ik dacht gelukkig te zijn. In alle oprechtheid. Onze wereld mijn broeders. Het zit vol met kwaad. De ondankbare opende voor haar. De deuren van de leugen. En voor mij tot slot. De deur van geluk. Het sloot diep in mijn ziel. De minachting van deze iemand. Mij hulpeloos zien. In deze wereld met niemand. Ik ging naar het altaar van God. Om te vragen voor mijn bestwil. Maar de kerkdeuren Waren ook gesloten. Waarom zou een man Moet zo lijden. Ik besloot om dronken te worden. En in deze pijn het einde geven. Ik vond ook gesloten. De deuren van de bar. Alleen de deuren van de wereld. Waren open voor mij. In het trieste drama van het leven. Ik speel mijn rol. Die gesloten deuren. Ze gooiden me er zo uit Als mijn leven voorbij is. Mijn wrede lot. Ik vraag God niet te sluiten. Para mim as portas do céu