Origineel
Como em quase todas as cidades. Há uma avenida onde passa o gado. Em minha terra também existia. Uma avenida sobre o meu passado. E foram tantas tardes de sol claro. Tantas e tantas nuvens de poeira. Que esta avenida hoje traz meu nome. Depois de ser estrada boiadeira. Velha avenida. Onde deixei rastro de infância. Que virou saudade. E hoje existe em cada esquina. Meu nome escrito para a eternidade. Foi a boiada longa do meu tempo. A passo lento em silêncio andando. Meu coração velho boiadeiro. Sabe que chega, mas não sabe quando. Talvez quando as paineiras tenham. Aberto as suas flores perfumadas. Igual a um dia a paineira velha. Sua sombra serviu pra descansar boiadas. Se a dor se escreve em lápide de pedra. Hoje encontrei em placas reluzentes. Meu nome escrito a brilhar porque. Esta homenagem recebi contente. Foram 40 anos de trabalho. Que felizmente estão reconhecidos. Quando os meus versos para o céu voarem. Em minha terra alguém os tenha lido
Vertaling
Zoals in bijna elke stad. Er is een laan waar het vee langs loopt. In mijn land bestond het ook. Een laan over mijn verleden. En er waren zo veel heldere zonnige middagen. Zo veel en zo veel stofwolken. Dat deze laan vandaag mijn naam draagt. Na een veeweg te zijn geweest. Oude laan. Waar ik het spoor van mijn jeugd achterliet. Dat veranderde in nostalgie. En vandaag bestaat op elke hoek. Mijn naam geschreven voor de eeuwigheid. Het was de lange koe van mijn tijd. In een langzaam tempo in stilte wandelen. Mijn oude drijvers hart Hij weet dat het eraan komt, maar hij weet niet wanneer. Misschien als de pijnbomen Openden hun geurige bloemen. Net als ooit de oude redwood boom. De schaduw diende om kudden vee te laten rusten. Als pijn op een stenen grafsteen geschreven staat. Vandaag vond ik op glinsterende platen. Mijn naam staat er glanzend op omdat. Ik was blij met dit eerbetoon. Veertig jaar werk. Die gelukkig worden erkend. Als mijn verzen naar de hemel vliegen. In mijn land heeft iemand ze gelezen