Een leeg huis, een gebroken sprookje Een leeg meisje met lege armen Uit de tranen van een engel maakte God de sterren Waarom kan hij mij geen onbreekbaar hart maken In mijn blauwe wereld, scheen je als hemels vuur En liet me huilend achter in het donker Hoe kon iemand zo hard zijn Dacht je dat ik een onbreekbaar hart had? Ik veronderstel dat ik het zou moeten weten Soms komt en gaat de liefde Maar ik geloofde, dwaze ik We’d go on and on Op een dag zal er iemand naar je toe komen En je stevig in haar armen wiegen Onthoud dit, als je niet op je hoede bent Niemand heeft een onbreekbaar hart Van de vleugels van een engel tot een gevallen ster God maakt alles behalve onbreekbare harten