Het verhaal van de haas die zijn bril verloor Dit is het verhaal van de haas die zijn bril verloor De uil hield ervan om rustig te rusten terwijl niemand keek Op een dag zat hij op een hek en was verrast toen er plotseling een kangoeroe voorbij rende Dat lijkt misschien niet zo vreemd, maar toen Uil de kangoeroe tegen niemand in het bijzonder hoorde fluisteren “De haas is zijn bril kwijt,” wel, hij begon zich af te vragen. Plotseling verscheen de maan van achter een wolk en daar, liggend op het gras, lag de haas In de beek die langs het gras stroomde, een watersalamander. En zittend op een takje van een struik een bij Ogenschijnlijk onbeweeglijk, beefde de haas van opwinding Want zonder zijn bril leek hij volkomen hulpeloos Waar was zijn bril? Zou iemand hem gestolen hebben? Had hij hem verloren? Wat moest hij doen? Bee wilde helpen, en dacht dat hij het antwoord had: “Je hebt hem waarschijnlijk opgegeten in de veronderstelling dat het een wortel was.” “Nee!” onderbrak Uil, die verstandig was “Ik heb een goed gezichtsvermogen, inzicht en een vooruitziende blik Hoe kan een intelligente haas zo’n domme fout maken?” Maar al die tijd zat Uil op het hek te mopperen. Een kangoeroe zou gek worden van dit soort praat. Ze dacht dat ze veel intelligenter was dan de anderen. Zij was hun leider, hun goeroe. Zij had het antwoord: “Haas, je moet op zoek gaan naar de opticien.” Maar toen realiseerde zij zich dat Haas volkomen hulpeloos was zonder zijn bril En dus verkondigde Kangoeroe luid: “Ik kan Haas niet op zoek sturen naar iets!” “Dat kan je wel goeroe, dat kan je wel!” riep Newt “Je kunt hem met Uil meesturen.” Maar Uil was gaan slapen Newt wist te veel om zich door zo’n klein probleem te laten tegenhouden “Je kan hem meenemen in je buidel.” Maar helaas, Haas was veel te groot om in Kangoeroe’s buidel te passen. Al die tijd was het Haas duidelijk geweest dat de anderen niets van brillen wisten. En al hun verleidelijke ideeën, nou dat kon Haas niets schelen De verloren bril was zijn eigen zaak En tenslotte, had Haas een reserve paar A-pair Bosdans nr.2 Instrumentaal deel De voet van onze trap We slapen bij het altijd heldere gat in de deur Eten in de hoek, praten tegen de vloer Bedriegen de spinnen die “Alsjeblieft” komen zeggen, (beleefd) Ze buigen door de knieën Nou, ik ga naar de voet van onze trap Oude heren praten over toen ze jong waren Van verloren dames, van dwalende zonen Met kant bedekte dandy’s zwelgen (met vrienden) Zuiver als de waarheid, gebonden aan beide uiteinden Wel, ik ga naar de voet van onze trap Geurende kathedraal spits naar beneden We bidden voor zielen in Kentish Town A delicate hush The gods, floating by Wensen ons het beste Taart in de lucht God der Ages, Lord of Time Het mijne is het recht, het recht om fout te zijn Nou ga ik naar de voet van onze trap Jack rabbit mister spawn een nieuw ras van liefde-hongerige pelgrims (geen lichamen te voeden) Toon me een goede man en ik toon je de deur De laatste lofzang wordt gezongen en de duivel schreeuwt “Meer.” Nou, ik ben helemaal voor vertrekken en dat gedaan zijnde Ik heb een verzoek ingediend om mijn beurt op te nemen in dat verlaten paradijs dat zichzelf “Hel” noemt Waar niemand iets heeft en niets is- wel bedoelende dwaas Pak je bed op en sta glimlachend op uit je mistroostigheid Geef mij uw haat en doe zoals de liefhebbende heidenen doen Overseer Ouverture Kleuren heb ik niet donker of licht, rood, wit of blauw Koud is mijn aanraking (bevriezing) Bij naam geroepen – ik ben de opziener over jullie Bevel gekregen om te waken over ons ellendig gebied Uit de gratie gevallen, opgeroepen om zon of regen te brengen Af en toe groeide er koren uit mijn toezicht. Viel met mijn engelen van een veel betere plaats Diensten aanbiedend voor het redden van het gezicht Nu je hier bent, kun je net zo goed bewonderen Alles wat leeft heeft zich teruggetrokken uit de goedaardige verzoening Legendes werden geboren rond mysterieuze lichten Gezien in de lucht (knipperend) Ik heb net een peuk aangestoken en ben toen in een oogwenk weggegaan Gepassioneerd spel rond de meiboom in dans (primitieve rite) (ten onrechte) Bij naam geroepen – ik ben de opziener over u Vlucht van Lucifer Vlucht van de ijzige Lucifer Oh hij is een vreselijke kerel! Wat een vergissing! Ik heb geen veer van zijn kussen genomen. Hier is de eeuwige wrijving: ik ben goed noch slecht Ik zou mijn aureool opgeven voor een hoorn en de hoorn voor de hoed die ik ooit had Ik adem alleen maar Er zit leven op mijn plafond De vliegen daar slapen rustig Draai mijn rechterarm in het donker. Ik zou er twee of drie geven voor een van die dagen die nooit indruk hebben gemaakt op de oude score Ik zou graag een hond zijn die tegen de verkeerde boom blaft Iedereen is gered we zijn in het graf Ik zie je daar voor de middagthee Tijd om wakker te worden, de theedame is bezig Een brouwsel en het bakken van nieuw brood Pick me up at half past none Er is geen moment te verliezen Daar is de trein waarmee ik kwam Op het perron staan mijn oude schoenen De stationschef luidt zijn bel Fluiten blazen en vlaggen wapperen Een beetje van wat je leuk vindt doet je goed. Ik dank iedereen dat ze me welkom heten Ik zou wel willen blijven maar mijn vleugels zijn net uitgevallen 10.08 To Paddington= Instrumentaal deel Magus Perdé Gegroet. Zoon der koningen maak het eeuwig stervende teken Kruis je vingers in de lucht Voor hen die op het punt staan te ZIJN Daar ben ik wachtend langs het zand Spreek je zoete spreuk uit over het land en de zee Magus Perdé, neem je hand van de ketting Laat een wens los om de regen te stillen, de storm die op het punt staat te ZIJN Hier ben ik (reiziger in het leven) Taai zijn de zolen die de rand van het mes betreden Breek de cirkel, strek de lijn, roep de duivel aan Breng de goden, het vuur van de goden zelf In het conflict zwelgen De passagiers op de veerboot, wachtend om geboren te worden Vernieuw de belofte van het lange lied van het leven, stijg op naar de reveille hoorn Dieren staan in de rij voor de poort die aan de oever staat. Ademen het altijd brandende vuur dat de eeuwige deur bewaakt Man – zoon van de mens – koop de vlam van het eeuwige leven (De jouwe om te ademen en de pijn van het leven te ademen): levend ZIJN! Hier ben ik. Rol de steen weg Van de duisternis naar de eeuwige dag Epiloog Er was een stormloop langs de Fulham Road Naar het eeuwige medelijden