Origineel
Que vidinha simples, que vidinha boa. É só eu e Deus, as nossas crianças e a patroa. Que vidinha simples essa que eu levo. Vivendo no mato, caipira de fato, feliz e não nego. Cedo eu me levanto, olho pro canto. Rezo pro santo e agradeço à Deus. Chamo a muié, faço um café. Faço um cafuné nos filhos meus. Saio pro terreiro, enrolo um paieiro. Fumaça e cheiro deixando sinal. E a criançada me dá uma Mao. Com satisfação leva o latão. E feliz cantando eu vou pro curral. Que vidinha simples, que vidinha boa. É só eu e Deus, as nossas crianças e a patroa. Que vidinha simples essa que eu levo. Vivendo no mato, caipira de fato, feliz e não nego. A boia é sagrado, frango e quiabo. Acompanhado de ovo caipira, arroz e feijão. Depois do almoço, sem muito esforço. Encosto meu corpo no barracão. Brinco com os meus filhos. E vejo aquilo, no olhar um brilho de um filho meu. Riqueza de um pobre quando descobre. Família unida é coisa nobre. Muito contente, agradeço á Deus. Que vidinha simples, que vidinha boa. É só eu e Deus, as nossas crianças e a patroa. Que vidinha simples essa que eu levo. Vivendo no mato, caipira de fato, feliz e não nego [x2]. Vivendo no mato, caipira de fato, feliz e não nego. Contribuição: leandrostz
Vertaling
Wat een eenvoudig leventje, wat een goed leventje. Het is alleen ik en God, onze kinderen en de baas. Wat een eenvoudig leventje leid ik. Wonen in de rimboe, een echte boerenkinkel, gelukkig en ik ontken het niet. Vroeg in de morgen sta ik op, kijk in de hoek. Bid tot de heilige en dank God. Bel de vrouw, maak een kop koffie. Ik maak mijn kinderen een knuffel. Ik ga naar de tuin, rol een hooiberg op. Rook en stank laten een signaal achter. En de kinderen helpen me een handje. Met voldoening nemen ze het blikje. En vrolijk zingend ga ik naar de kraal. Wat een eenvoudig leventje, wat een goed leventje. Het is alleen ik en God, onze kinderen en de minnares. Wat een eenvoudig leven leid ik. Wonen in de rimboe, een echte boerenkinkel, gelukkig en ik ontken het niet. De boia is heilig, kip en okra. Vergezeld van rustieke eieren, rijst en bonen. Na de lunch, zonder veel moeite. Ik leun met mijn lichaam tegen de schuur. Ik speel met mijn kinderen. En ik zie dat, in hun ogen een glinstering van een zoon van mij. De rijkdom van een arme man als hij erachter komt. Een verenigd gezin is een nobel iets. Heel gelukkig, ik dank God. Wat een eenvoudig leventje, wat een goed leventje. Het is alleen ik en God, onze kinderen en de minnares. Wat een eenvoudig leventje leid ik. Wonen in de rimboe, een echte boerenkinkel, gelukkig en ik ontken het niet [x2]. Leven in de bush, in feite, gelukkig en ik ontken het niet. Bijdrage: leandrostz