Origineel
“Um casal se conhece numa estação de trem. E se apaixona vivendo uma linda história de querer bem. Ao longo da vida prospera com muito trabalho e carinho. E o casal enfim envelhece. E como o amor prevalece, continua juntinho. Então vem o dia em que a hora dela chega. Ele fica sozinho, mas carrega no peito a certeza. Que o amor não morre, e que Deus reservou pro dois. Um cantinho la no céu, mesmo que seja pra depois. Fica metade de um amor, a saudade, a viola, o chapéu. E quando ele também parte, antes de chegar ao céu. Refaz a sua jornada até a estação de trem. Avista um anjinho a sua espera e de longe mais alguém. Era ela, a sua metade, a lhe esperar no mesmo lugar. O casal se abraça, o tempo não passa. E nada pode esse amor separar. “
Vertaling
“Een koppel ontmoet elkaar op een treinstation. Ze worden verliefd en beleven een mooi verhaal van welbehagen. Hun leven lang bloeien ze op door hard werken en genegenheid. En het koppel wordt eindelijk oud. En als de liefde overheerst, blijven ze bij elkaar. Dan komt de dag dat haar tijd komt. Hij is alleen, maar draagt in zijn borst de zekerheid. Dat liefde niet sterft, en dat God voor twee gereserveerd heeft. Een klein plekje in de hemel, ook al is het voor later. De helft van een liefde blijft, de nostalgie, de gitaar, de hoed. En wanneer ook hij vertrekt, voordat hij de hemel bereikt Hij gaat terug naar het treinstation. Hij ziet een kleine engel op hem wachten en iemand anders in de verte. Zij was het, zijn helft, die op hem wachtte op dezelfde plaats. Het koppel omhelst, de tijd gaat niet voorbij. En niets kan deze liefde scheiden. “