Origineel
Fui a um baile no Elite, atendendo a um convite. Do Manoel Garçom (Meu Deus do Céu, que baile bom!). Que coisa bacana, já do Campo de Santana. Ouvir o velho e bom som: trombone, sax e pistom.. O traje era esporte que o calor estava forte. Mas eu fui de jaquetão, para causar boa impressão. Naquele tempo era o requinte o linho S-120. E eu não gostava de blusão (É uma questão de opinião!). Passei pela portaria, subi a velha escadaria. E penetrei no salão.. Quando dei de cara com a Orquestra Tabajara. E o popular Jamelão, cantando só samba-canção.. Norato e Norega, Macaxeira e Zé Bodega. Nas palhetas e metais (E tinha outros muitos mais). No clarinete o Severino solava um choro tão divino. Desses que já não tem mais (E ele era ainda bem rapaz!). Refeito dessa surpresa, me aboletei na mesa. Que eu tinha já reservado (Até paguei adiantado). Manoel, que é dos nossos, trouxe um pires de tremoços. Uma cerveja e um traçado (Pra eu não pegar um resfriado). Tomei minha Brahma, levantei, tirei a dama. E iniciei meu bailado (No puladinho e no cruzado). Até Trajano e Mário Jorge que são caras que não fogem. Foram embora humilhados (Eu tava mesmo endiabrado!). Quando o astro-rei já raiava e a Tabajara caprichava. Seus acordes finais (Para tristeza dos casais). Toquei a pequena, feito artista de cinema. Em cenas sentimentais (à luz de um abajur lilás).. Num quarto sem forro, perto do pronto-socorro. Uma sirene me acordou (em estado desesperador). Me levantei, lavei o rosto, quase morro de desgosto. Pois foi um sonho e se acabou. (Seu Nélson Motta deu a nota que hoje o som é rock and roll.. A Tabajara é muito cara. e o velho tempo já passou!)
Vertaling
Ik ging naar een dansfeest bij de Elite, op een uitnodiging. Van Manoel Garçom (Mijn God in de hemel, wat een goede dans!). Wat leuk, al van Campo de Santana. Om het goede oude geluid te horen: trombone, sax en piston. Het kostuum was sportief, de hitte was sterk. Maar ik droeg een jasje, om een goede indruk te maken. In die tijd was linnen S-120 de verfijning. En ik hield niet van jack (het is een kwestie van mening!). Ik ging door de lobby, de oude trap op. En ik kwam de hal binnen… toen ik op het Tabajara Orkest stuitte. En de populaire Jamelão, die alleen samba-canção zingt… Norato en Norega, Macaxeira en Zé Bodega. Op riet en koper (en er waren er nog veel meer). Op de klarinet soldeerde Severino een choro zo goddelijk. Een van die die we niet meer hebben (En hij was nog best een jongen!). Verbijsterd door deze verrassing, ging ik aan tafel zitten. Die ik al gereserveerd had (ik had zelfs vooruit betaald). Manoel, die een van ons is, bracht een schotel lupinen. Een biertje en een schets (Zodat ik niet verkouden word). Ik nam mijn Brahma, stond op, nam de dame E iniciei meu bailado (No puladinho e no cruzado). Tot Trajano en Mário Jorge, dat zijn kerels die niet weglopen. Ze gingen vernederd weg (ik was echt endiabrado!). Toen de ster rijzende was en Tabajara zijn best deed. Zijn slotakkoorden (Tot verdriet van de paren). Ik speelde de kleine, als een filmartiest. In sentimentele scènes (bij het licht van een lila lamp). In een oningevulde kamer, vlakbij de eerste hulp. Een sirene maakte me wakker (in een wanhopige toestand). Ik stond op, waste mijn gezicht en stierf bijna van verdriet. Het was een droom en die is voorbij. (Seu Nélson Motta gaf de opmerking dat het geluid vandaag rock and roll is. Tabajara is erg duur en de oude tijd is voorbij!)