Nou, ik sprong zo hoog dat ik de tafel omgooide Dacht dat ik een geest zag uit de klaver zag komen Ze woonde in dit huis. Veertig oneven jaren of zo Ze werd achterin begraven Met de Engelsen en de inboorlingen Afgeslacht als schapen Vrouwen en baby’s. Veel bloed en tranen Driehonderd jaar geleden Het is alsof ze gevangen zitten in de bomen In de webben van spinnen Gesponnen uit bladeren Spookachtige ruiters Op zoek naar een spoor Om hun weg terug naar huis te vinden Maar er is daar niets Of morgen Geen plaats waar ze hun verdriet kwijt kunnen Zwaar als de dood Koud als een gebroken steen En ik noem deze plek mijn thuisland En ik claim dat dit land van mij is Maar het behoort aan een ander volk Zij bezitten het in hun botten Nou, ik kan ze horen in de nacht Als honderd televisies zoemen laag Onder de verkavelingen Alles wat ze echt willen is dat we ze nu kunnen horen Ze hebben deze vlakte lastig gevallen Op zoek naar aandacht Maken gekke sporen Ze hebben een interventie nodig Alles wat ze echt willen is op de een of andere manier weer thuis te komen Dus maak een vuurtje Zeg een gebedje En kook een beetje vlees Pak een stoel voor ze En bied ze een bord aan Misschien kunnen we allemaal vrede vinden Je kunt niets begraven Mensen of naties Oude herinneringen, oude vibraties De pijn stopt niet Alleen omdat het moorden ophield. En ik noem deze plek mijn thuisland En ik claim dit land dat ik bezit Het is van een ander volk. Zij bezitten het in hun botten. Nou, ik sprong zo hoog Recht omhoog van het laken Nachtmerrie hemel Bloederig met de rode hitte Begon te beven ‘Cause I couldn’t find my way back home Well, I landed in the grech Landde in de goot Landde in de armen Van mijn lang verloren moeder huilend als een kind Terwijl de Bayou Pierre kreunde En ik noem deze plek mijn thuisland En ik hou van dit land dat ik bezit Maar het is van een ander volk. Zij bezitten het in hun botten Ja, ik noem deze plek mijn thuisland En ik claim dit land dat ik bezit Maar het behoort aan een ander volk Zij bezitten het in hun botten