Origineel
You carry the beach in your way too short hair
That you shaved off last week
Cause you freaked and got scared
That when it’s longer, you remind me of her
So you offered it up
With what passed for authority
A strict sort of challenge
That you directed straight at me
You said “forget her, I don’t care what you two were”
So it’s a trick on your ego
A two-step off tempo
A solid gold bracelet
Under lights in a window
In some shopping mall
Where I never go
You play coy and count tiles
Drag your toes through the water
Raise your eyes, bite your lip
And my mind’s in the gutter
You move at me and take my face in your hands
I feel light bulbs explode
And a fire crack thunder sends
The slow seismic shift
The sprawling cloud cover
But when we’re finished
I feel awful again
So it’s the same sorry story
Just the cast changes nightly
It skips like a record
But it glows like a movie
You’re the country sky
That I never see
Shake in your voice
Makes me feel empty and ugly
All scattered anger like a windstorm
Howling violently
And I wanna fade out
And wake up somewhere else
Where no face is familiar
And I’m left by myself
To keep plugging away
On my own wasted time
To eat badly and spend all my money and write
To not feel too guilty
To be tired at night
Since I’m not fixing things here
I’ll leave them behind
So you make your decision
Cause I’m through making mine
Now I walk where the street
Swallows light like it’s water
I see the slant of your smirk
On every kid at the corner
But if you called
I’d never know what to say
So I just hope you never will
Cause things are easier that way
Vertaling
Je draagt het strand in je veel te korte haar
Dat je vorige week hebt afgeschoren
Omdat je flipte en bang werd
Dat wanneer het langer is, je me aan haar doet denken
Dus bood je het aan
Met wat doorging voor autoriteit
Een strenge soort van uitdaging
Die je recht op mij richtte
Je zei “vergeet haar, het kan me niet schelen wat jullie twee waren”
Dus het is een truc met je ego
A two-step off tempo
Een massief gouden armband
Under lights in a window
In een winkelcentrum
Waar ik nooit kom
Je speelt verlegen en telt tegels
Sleep je tenen door het water
Til je ogen op, bijt op je lip
En mijn gedachten zijn in de goot
Je beweegt naar me en neemt mijn gezicht in je handen
Ik voel gloeilampen ontploffen
En een donderslag van vuur stuurt
De langzame seismische verschuiving
The sprawling cloud cover
Maar als we klaar zijn
Voel ik me weer vreselijk
So it’s the same sorry story
Alleen de rolverdeling verandert elke nacht
Het slaat over als een plaat
Maar het gloeit als een film
You’re the country sky
That I never see
Schudden in je stem
Maakt dat ik me leeg en lelijk voel
Alle verspreide woede als een windstorm
heftig huilend
En ik wil wegkwijnen
En ergens anders wakker worden
Waar geen gezicht bekend is
En ik ben alleen gelaten
Om door te gaan
Op mijn eigen verspilde tijd
Om slecht te eten en al mijn geld uit te geven en te schrijven
Om me niet te schuldig te voelen
Om ’s avonds moe te zijn
Omdat ik de dingen hier niet repareer
laat ik ze achter
Dus maak jij je beslissing maar
Want ik ben klaar met de mijne
Nu loop ik waar de straat
het licht opslokt alsof het water is
Ik zie jouw grijns
Op elk kind op de hoek
Maar als je zou bellen
zou ik nooit weten wat te zeggen
Dus hoop ik dat je dat nooit zult doen
Want op die manier is het makkelijker