Origineel
Algo oscuro te hace pensar
y eso no corresponde
por el miedo te sale mal
y el corazón se te esconde
la rutina del no saber
hoy es tu peor apuesta
sin saber cómo envejecer
y un sentimiento que apesta. Y todas las ruinas entran a brillar
es tu sueño que lleva los hilos
y llorar de nuevo ya no te hace mal
y el dolor te mantiene ahora en vilo. Una nube quiere escapar
de su cielo emplomado
y las flores quieren bailar
sobre un suelo mojado
hoy el sol quiere iluminar
a este mundo en tinieblas
y ahora un trueno se hace escuchar
porque perdió la paciencia. Y las almas libres huyen para un bar
a tratar de salvar la conciencia
y todas las olas castigan al mar
y ese mar se convierte en violencia. Será culpa de todos
no encontrar el modo pa’ poder sentir
y él que da la anestesia
ríe con demencia y se escucha morir
Vertaling
Iets duister zet je aan het denken
en dat komt niet overeen
uit angst ga je fout
en het hart is voor je verborgen
de routine van niet weten
vandaag is je slechtste gok
niet wetend hoe oud te worden
en een stinkend gevoel. En alle ruïnes komen binnen om te schitteren
het is jouw droom die de touwtjes in handen heeft
en weer huilen doet je geen pijn meer
En de pijn houdt je nu scherp Een wolk wil ontsnappen
van zijn loodhoudende hemel
en de bloemen willen dansen
op een natte vloer
vandaag wil de zon oplichten
naar deze wereld in duisternis
en nu wordt donder gehoord
omdat hij zijn geduld verloor. En vrije zielen rennen weg naar een bar
om te proberen het geweten te redden
en alle golven straffen de zee
en die zee verandert in geweld. Het zal ieders schuld zijn
geen manier vinden om te voelen
en hij die anesthesie geeft
lacht waanzinnig en je hoort jezelf doodgaan