Origineel
Estátuas e cofres. E paredes pintadas. Ninguém sabe o que aconteceu. Ela se jogou da janela do quinto andar. Nada é fácil de entender. Dorme agora. É só o vento lá fora. Quero colo. Vou fugir de casa. Posso dormir aqui. Com vocês?. Estou com medo tive um pesadelo. Só vou voltar depois das três. Meu filho vai ter. Nome de santo. Quero o nome mais bonito. É preciso amar as pessoas. Como se não houvesse amanhã. Porque se você parar pra pensar. Na verdade não há. Me diz por que é que o céu é azul. Me explica a grande fúria do mundo. São meus filhos que tomam conta de mim. Eu moro com a minha mãe. Mas meu pai vem me visitar. Eu moro na rua, não tenho ninguém. Eu moro em qualquer lugar. Já morei em tanta casa que nem me lembro mais. Eu moro com meus pais. É preciso amar as pessoas. Como se não houvesse amanhã. Porque se você parar pra pensar. Na verdade não há. Sou uma gota d’água. Sou um grão de areia. Você me diz que seus pais não entendem. Mas você não entende seus pais. Você culpa seus pais por tudo. Isso é absurdo. São crianças como você. O que você vai ser. Quando você crescer
Vertaling
Standbeelden en gewelven. En geverfde muren. Niemand weet wat er gebeurd is. Ze gooide zichzelf uit een raam op de vijfde verdieping. Niets is gemakkelijk te begrijpen. Ga nu slapen. Het is gewoon de wind buiten. Ik wil vastgehouden worden. Ik loop weg van huis. Ik kan hier slapen. Met jou? Ik ben bang. Ik had een nachtmerrie. Ik ben pas na drieën terug. Mijn zoon zal het krijgen. De naam van een heilige. Ik wil de mooiste naam. Je moet van mensen houden. Alsof er geen morgen is. Want als je er even over nadenkt. Dat is er echt niet. Vertel me waarom de lucht blauw is. Leg me de grote woede van de wereld uit. Het zijn mijn kinderen die voor me zorgen. Ik woon bij mijn moeder. Maar mijn vader komt me bezoeken. Ik woon op straat, ik heb niemand. Ik woon overal. Ik heb in zoveel huizen gewoond dat ik het me niet eens meer herinner. Ik woon bij mijn ouders. Je moet van mensen houden. Alsof er geen morgen is. Want als je er even over nadenkt. Dat is er echt niet. Ik ben een druppel water. Ik ben een korreltje zand. Je vertelt me dat je ouders het niet begrijpen. Maar je begrijpt je ouders niet. Je geeft je ouders overal de schuld van. Dat is absurd. Het zijn kinderen zoals jij. Wat je gaat worden. Als je groot bent