Origineel
Copos quebrados. almas aos pedaços. demônios no maço. Águas escuras. rosas sem cor. eu não vou me quebrar. e agora minhas mãos machucadas. ainda embalam os vidros quebrados. e tudo pintado de preto me lembra de como nós eramos fracos. não lembro o que é mais impossível. se ainda é te amar. ou te odiar pelos fatos. Meus demônios ainda me lembram. os dias que eu te quis de verdade. Entrando na minha cabeça. e bagunçando a minha sanidade. Enganando meu próprio reflexo que. não condiz com a minha realidade. Desenterrando o sublime. e toda aquela máscara de sentimento. sabendo o limite e tudo aquilo. que ainda me mata por dentro. preferindo o que me entorpece. e o que acaba comigo mais lento
Vertaling
Gebroken glazen. Zielen in stukken. Demonen in de verpakking. Donkere wateren. Rozen zonder kleur. Ik zal niet breken. en nu mijn gekneusde handen. nog steeds de gebroken glazen omhullen. en alles wat zwart geverfd is herinnert me aan hoe zwak we waren. Ik weet niet meer wat onmogelijker is. of het nog steeds van je houden is. of je haten voor de feiten. Mijn demonen herinneren me nog steeds aan de dagen dat ik je echt wilde. In mijn hoofd komen en knoeien met mijn geestelijke gezondheid Mijn eigen spiegelbeeld voor de gek houden dat. niet overeenkomt met mijn realiteit Het sublieme opgraven. en al dat gemasker van gevoel. de grens kennen en zo. dat me nog steeds van binnen doodt. de voorkeur gevend aan wat me verdooft. en wat langzamer met me eindigt