Origineel
O dia começa bem meio embaçado. Eu vivo no escuro mesmo o dia claro. Vejo um absurdo, meu pensamento nulo. O caminho é sem rumo e não fica nada fácil. A solidão investe, se oferece, prevalece. A paz me convida e ela mesmo não aparece. Junto as mãos e faço minha prece. Oh Deus do céu observa os que carecem. Os que nada tem, são vistos por ninguém. Que o aprovem. E as notas de cem não servem pra quem tem. A graça de viver em paz. Não sei o que passou. Algo em mim mudou. De tudo o que eu sentia só o amor me restou. Em tempos de lamentos em minha volta para o tempo. Não escuto mais nada a não ser o silêncio. A esperança nunca morre pra mim. Mas o medo no começo e no fim. São tantas lutas de frente vem, machuca. Em uma guerra absurda eu nunca vi ninguém sorrir. A verdade não me deixa mentir. Se estou pronto eu ainda no percebi. Prefiro partir do que viver aqui. Passar toda vida sem te, sentir. ninguém aqui me ouviu. São tantas lutas de frente vem, machuca. Numa guerra absurda eu nunca vi ninguém sorrir. Os que nada tem, são vistos por ninguém. Que o aprovem. E as notas de cem não servem pra quem tem. A graça de viver em paz
Vertaling
De dag begint nogal wazig. Ik leef in het donker, ook al is de dag helder. Ik zie onzin, mijn denken nihil. Het pad is doelloos en helemaal niet gemakkelijk. Eenzaamheid investeert, biedt zich aan, overheerst. Vrede nodigt me uit en het verschijnt niet eens. Ik sla mijn handen ineen en zeg mijn gebed. Oh God van de hemel let op hen die tekort komen. Zij die niets hebben worden door niemand gezien Dat ze het goedkeuren. En de biljetten van honderd zijn niet goed voor hen die De genade om in vrede te leven Ik weet niet wat er gebeurd is. Iets in mij is veranderd. Van alles wat ik voelde heeft alleen de liefde me verlaten. In tijden van klaagzang in mijn terugkeer voor de tijd. Ik hoor niets dan stilte. Hoop sterft nooit voor mij. Maar angst in het begin en op het einde. Er komen zoveel frontgevechten, dat het pijn doet. In een absurde oorlog heb ik nooit iemand zien lachen. De waarheid laat me niet liegen. Als ik klaar ben begrijp ik het nog steeds niet. Ik ga liever weg dan hier te wonen. Mijn hele leven doorbrengen zonder je te voelen, niemand hier die me hoorde. Er komen zoveel gevechten aan, dat het pijn doet. In een absurde oorlog heb ik nooit iemand zien lachen. Zij die niets hebben, worden door niemand gezien. Dat ze het goedkeuren. En honderd dollar biljetten zijn niet goed voor degenen die hebben. De genade om in vrede te leven