Origineel
Vocês estão vendo aquela casinha. na beira da linha perto da estação. Ali morava a mulher querida. que foi a dona do meu coração. nesta bonita casinha amarela. fui feliz com ela e tempo atrás. Me lembro tudo como fosse agora. Um certo dia no romper da aurora. ela foi embora e não voltou mais. . O trenzinho malvado partiu. Levou embora meu querido amor. Levou também minha felicidade. Só deixou saudade tristeza e dor. Hoje a casinha na beira da linha. vive sozinha não mora ninguém. Não suportando mais ficar sozinho. por outros caminho eu segui também. Era bem riste no romper doa dia. quando o trem partia lá da estação. O seu apito me estremecia. Era uma lança que sempre feria. machucava e doía o meu coração
Vertaling
Zie je dat kleine huis, aan de rand van de lijn bij het station. Daar woonde de lieve vrouw die de eigenaar van mijn hart was. In dit mooie gele huis. Ik was gelukkig met haar en tijd geleden. Ik herinner het me allemaal alsof het nu is. Op een dag bij dageraad, ging ze weg en kwam nooit meer terug. Het boze treintje vertrok. Het nam mijn dierbaarste liefde weg. Het nam ook mijn geluk weg. Het liet me alleen maar verlangen, verdriet en pijn. Vandaag staat het huisje aan de rand van de lijn. alleen, er woont niemand. Ik kan er niet meer tegen om alleen te zijn. Het was erg fris bij het aanbreken van de dag, toen de trein het station verliet. Zijn gefluit deed me schudden. Het was een speer die mijn hart altijd verwondde, pijn deed en pijn deed