Origineel
Já é madrugada e o sono não chega. Me viro na cama pra lá e pra cá. Fumo um cigarro e outro cigarro. Sentindo a saudade no peito queimar. Deito e me levanto, me levanto e deito. A noite pra mim é um martírio profundo. O cinzeiro cheio de cinza e bitucas. São as testemunhas da noite de angústia. Que eu não consigo dormir um segundo. As lágrimas roubam meu sono. No triste abandono do amor primeiro. Eu choro triste amargurado. Por que ao meu lado sobra um travesseiro. São noites de triste amargura. Desventura minha alma reclama. Sentindo a falta de alguém. Parece que tem espinho na cama. Sentindo a falta de alguém. Parece que tem espinho na cama. . As lágrimas roubam meu sono. No triste abandono do amor primeiro. Eu choro triste amargurado. Por que ao meu lado sobra um travesseiro. São noites de triste amargura. Desventura minha alma reclama. Sentindo a falta de alguém. Parece que tem espinho na cama. Sentindo a falta de alguém. Parece que tem espinho na cama. (Pedro Paulo Mariano – Santa Maria da Serra-SP)
Vertaling
Het is ochtend en de slaap komt niet. Ik rol in bed en draai heen en weer. Ik rook een sigaret en nog een sigaret. Ik voel de nostalgie in mijn borst branden. Ik ga liggen en sta op, sta op en ga liggen. De nacht is voor mij een diep martelaarschap. De asbak vol as en sigarettenpeuken. Zijn de getuigen van de nacht van angst Ik kan geen seconde slapen. De tranen stelen mijn slaap. In de trieste verlating van de eerste liefde. Ik huil trieste bittere tranen. Waarom ligt er naast mij nog een kussen. Dit zijn nachten van droevige bitterheid. Ongeluk klaagt mijn ziel. Ik mis iemand. Het lijkt erop dat er een doorn in het bed zit. Ik mis iemand. Het lijkt erop dat er een doorn in het bed zit… Tranen stelen mijn slaap. In de trieste verlating van liefde eerst. Ik huil bitter verdrietig. Want naast me ligt nog een kussen. Dit zijn nachten van droevige bitterheid. Ongeluk klaagt mijn ziel. Ik mis iemand. Het lijkt erop dat er een doorn in het bed zit. Ik mis iemand. Het lijkt erop dat er een doorn in het bed zit. (Pedro Paulo Mariano – Santa Maria da Serra-SP)