Origineel
Por um capricho do cruel destino meu. Deixei um dia minha terra tão querida. Os lindos olhos de alguém que não me esquece. Choraram tanto na minha despedida. Compreendi que aqui na cidade grande. Não viverei a vida que eu sempre quis. Desde os momentos que deixei minha cidade. Na realidade nunca pude ser feliz. Aqui não vejo o sol. Nascendo atrás da serra. Aqui não vejo a lua. Clareando as ruas da minha terra. Tenho certeza que mamãe todos os dias. Vive rezando pra que eu torne a voltar. Esta saudade é o motivo do meu pranto. Castiga tanto minha vida sem cessar. Velhas lembranças que o tempo não apaga. Doces lembranças que pra sempre guardarei. Enquanto estranhos buscam meu berço risonho. Só vejo em sonho tudo quanto lá deixei. Aqui não vejo o sol. Nascendo atrás da serra. Aqui não vejo a lua. Clareando as ruas da minha terra
Vertaling
Aan de grillen van mijn wrede lot. Ik verliet op een dag mijn geliefde land. De mooie ogen van iemand die me niet zal vergeten Ik heb zo gehuild bij mijn afscheid. Ik begreep dat hier in de grote stad Ik zal niet het leven leiden dat ik altijd al wilde. Vanaf het moment dat ik mijn geboortestad verliet. In werkelijkheid zou ik nooit gelukkig kunnen zijn. Hier zie ik de zon niet. Oprijzend achter de bergen. Hier zie ik de maan niet die de straten van mijn land opfleuren. Ik weet zeker dat mijn moeder elke dag Ze bidt voor mij om terug te komen. Dit verlangen is de reden van mijn wenen. Het straft mijn leven zo af zonder ophouden. Oude herinneringen die de tijd niet zal uitwissen. Dierbare herinneringen die ik voor altijd zal bewaren. Terwijl vreemden mijn lachende wieg zoeken. Ik zie alleen in een droom alles wat ik daar achterliet. Hier zie ik de zon niet Oprijzend achter de berg. Hier zie ik de maan niet De straten van mijn land opfleuren