Ik zag een slapende man Opgetrokken kin De zwarte baard Was jong en sterk Aan de zilveren rand Van de halslijn van de trui Rond een gezicht Trots en bleek Ik zag een zangeres De frons van een zanger Het donkere haar In een nobele val De manlijke zwerm De trieste lip Die zou kunnen zingen in Koning Albert’s hal Ik zag zijn doodse somberheid Ogen geopend Om iemand te zoeken Hij vond nooit Hij sloot ze weer En meteen Het zicht dat een glimp opving In de lucht liep Maar lang hoorde ik Zachte melodie Zijn gedachten spreken Zijn donkere toespraak Zijn half gesloten Het verhaal van een zangeres Van sommige Welsh Of Angli-stad “Heb ik van niemand gehouden Iemand die lief en aardig was Ik sliep en droomde Ik lag niet tegen de knie van een vrouw Terwijl de donkerrode zon Het meer achter echo’s Ze gaf me een bruidsnacht Gevierd door de sterren Boven ons slingeren weelderige De kronen tak na tak De wind stond in de wind, en de baai En de baai was tussen riet en rotsen Alles wat ze deed voor haar man Gouden monnikshoorn Terwijl ze mijn hoofd streelde Zachtjes draaide ze rond mijn haar Gaf mij haar ziel en voor mijn bestwil Ze brak haar heilige eed Lang dronken we in Het oog van tranen nat Of met tranen van moedeloosheid Liefde in goed en kwaad Liefde in zonde en geluk Liefde in lust en misdaad Ik heb net gehoord dat de monnik De stem in mijn oor: Het leven is goed om te zien De wang van de liefde is rood Nu is je liefde wit geworden Nu Osviva dood is Nu zal Osviva slapen Lang in sluimer koel Slaap en dromen en dood Was haar eigen keuze Nooit had ze spijt, nooit Ze zal naar de hemel gaan Monk, het is lied en legende Monnik, het is de toespraak van de heks. Dat wanneer de laatste herfst Zijn laatste bladeren zijn gevallen Een verlosser zal komen Door de stad van de doden De jaren zullen voorbij gevlogen zijn Over mijn ziel sindsdien? Dan is de dag gekomen Spoedig zal de strijd gewonnen zijn Wanneer de geest van bevrijding Door de wereld sterk!” “Als een zwellende zee Als de wind komt Als golven in beweging De stormloop ging verder Van de adem van de dag In de nacht van Hades Verborgen en geheim En onder de loep genomen Maar weer zonk het In de duisternis van de diepte Waar de droom haar bracht Mijn gedachten samen En weer steeg het En kwam terug En visioenen die ik zag En woorden die ik hoorde En over mijn gezicht Er viel een glimp van Helderder dan voorheen Maar nog steeds zo schemerig als Een maanstraal Van de nacht van het leven Door de deur van de dood