Origineel
A solidão que dormiu comigo. Não conseguiu o meu corpo aquecer. De madrugada gritei seu nome. Chorando sem perceber. Mas a saudade mentiu pra mim. Ela não trouxe você. Tá faltando a flor. Tá sobrando espinho. Machucando o meu coração. Morrendo de amor. Tô aqui sozinho. Nas garras da solidão. Tá doendo, que sufoco. Meu amor tá com raiva de mim. Tô sofrendo, feito louco. Vida minha! Não faz assim!
Vertaling
De eenzaamheid die met mij sliep. Kon mijn lichaam niet verwarmen. Bij dageraad schreeuwde ik je naam. Huilen zonder het te beseffen. Maar het verlangen loog tegen me. Ze heeft je niet meegebracht. Ik mis de bloem. Er is nog een doorn over. Mijn hart kwetsen. Sterven van liefde. Ik ben hier alleen. In de greep van eenzaamheid. Het doet pijn, ik stik. Mijn liefde is boos op me. Ik lijd als een gek. Mijn leven! Doe dit niet.