Origineel
Não me envergonho em dizer que estou na fossa. Falar a verdade é um direito que me assiste. Não acredito que exista alguém que possa. Ficar calado em situação tão triste. Assim ausente de quem amo loucamente. Sem piedade a saudade me devora. Estou cantando com a garganta simplesmente. Mas aqui dentro tudo em mim lamenta e chora.. REFRÃO. A fossa nasce de uma despedida. A fossa é tempestade em nossa vida.. INTRODUÇÃO. Fiquei jogado para as traças do destino. E o desatino pouco a pouco me destroça. Choramingando tal e qual um pequenino. Vou soluçando e curtindo a minha fossa. E o roceiro quando pede chuva mansa. O poderoso faz chover na sua roça. Por isso fico alimentando a esperança. E tenho fé que vou sair da minha fossa.
Vertaling
Ik schaam me niet om te zeggen dat ik in een beerput zit. De waarheid spreken is mijn recht. Ik geloof niet dat er iemand is die dat kan. Zwijgen in zo’n trieste situatie. Zo afwezig van degene waar ik zielsveel van hou. Zonder genade, het verlangen verslindt me. Ik zing gewoon met mijn keel. Maar hier binnen in mij klaagt en huilt alles… VOORKANT. De pitten zijn geboren uit een afscheid. De put is een storm in ons leven… INLEIDING. Ik was overgelaten aan de motten van het lot. En de waanzin vernietigt me beetje bij beetje. Huilen net als een kleintje. Ik ga door met snikken en genieten van mijn put. En de boer als hij om zachte regen vraagt. De machtige laat het regenen op zijn veld. Por isso fica voeden van de hoop. En ik heb er vertrouwen in dat ik uit mijn beerput kom.