Origineel
I had a little monkey. I sent him to the country and I fed him on gingerbread. Along came a choo-choo, knocked my monkey coo-coo. And now my monkey’s dead. At least he looks that way. But then again don’t we all. What I make is what I am, I can’t be forever. I had a little monkey. I sent him to the country and I fed him on gingerbread. Along came a choo-choo and knocked my monkey coo-coo. And now my monkey’s dead. Poor little monkey. Make you…break you…make you…break you…lookout. What I make is what I am, I can’t live forever. We are our own wicked gods. With little g’s and big dicks. Sadistic and constantly inflicting a slow demise. I had a little monkey and I sent him to the country. And I fed him on gingerbread. Along came a choo-choo and knocked my monkey coo-coo. And now my monkey’s dead. The primate’s scream of consonance is a reflection. Of his own mind’s dissonance
Vertaling
Ik had een klein aapje. Ik stuurde hem naar het platteland en voedde hem met peperkoek. En toen kwam er een tsjoek-tsjoek, die mijn aap tsjoek-tsjoek deed vallen. En nu is mijn aapje dood. Zo ziet hij er tenminste uit. Maar dat doen we allemaal. Wat ik maak is wat ik ben, ik kan niet voor altijd blijven. Ik had een klein aapje. Ik stuurde hem naar het platteland en voedde hem met peperkoek. Toen kwam er een tsjoek-tsjoek en sloeg mijn aapje tsjoek-tsjoek. En nu is mijn aapje dood. Arm klein aapje. Maak je…maak je…maak je…maak je…maak je…kijk uit. Wat ik maak is wat ik ben, ik kan niet eeuwig leven. We zijn onze eigen boze goden. Met kleine G’s en grote lullen. Sadistisch en voortdurend een langzame ondergang toebrengend. Ik had een klein aapje en ik stuurde hem naar het platteland. En ik voedde hem met peperkoek. Toen kwam er een tsjoek-tsjoek en sloeg mijn aapje tsjoek-tsjoek. En nu is mijn aapje dood. De primaat zijn schreeuw van consonantie is een reflectie. van de dissonantie van zijn eigen geest