Ik stapte in een lawine Het bedekte mijn ziel Als ik niet deze klokkenluider ben die je ziet Ik slaap onder de gouden heuvel Jij die pijn wilt overwinnen Je moet leren me goed te dienen Je valt per ongeluk aan mijn zijde Terwijl je naar je doel gaat Deze kreupele hier die je kleedt en voedt Is noch uitgehongerd noch koud Hij vraagt niet om uw bedrijf Niet in het centrum, het centrum van de wereld Ik die op een voetstuk sta Je hebt me daar niet opgevoed Uw wetten dwingen me nu niet Om grotesk en kaal te knielen Want ik ben zelf het voetstuk Voor deze lelijke bult waarnaar je staart Jij die pijn wilt overwinnen Je moet leren wat me aardig maakt De kruimels van liefde die je me aanbiedt Zijn de kruimels die ik heb achtergelaten? Je pijn is hier geen reden voor Het is maar een schaduw van mijn wond Ik ben je gaan vragen Ik die geen hebzucht heb Ik ben naar je begonnen te verlangen Ik die geen behoefte heb Je zegt dat je van me weg bent gegaan Maar ik kan je voelen als je ademt Kleed me niet in die vodden Ik weet dat je niet arm bent En hou nu niet zo heftig van me Als je weet dat je het niet zeker weet Het is jouw beurt, mijn geliefde Het is jouw vlees dat ik draag