Origineel
Talvez não seja assim. Talvez não seja tão ruim. Pra nós é tudo tão louco. Deixa como está. Não sei dizer o que mudou. Eu só quero que se lembre. Que pra mim eu sei nada vai mudar. Não te quero pouco. São palavras no ouvido. É difícil eu sei. Mas pra que duvidar de algo. Que eu nunca falei. Os sonhos vão parar muito longe daqui. E os seus olhos me perguntam pra onde ir. Pegadas secam no chão, depois. Chove no coração, depois. Eu posso ouvir os seus pés invadindo a solidão. Era pra gente ser feliz, eu lembro, é. Simples assim. Me diz pra onde foi. ‘preu’ ir atrás. Onde foi você em mim?. Talvez não seja assim. Talvez não seja tão ruim. Pra nós é tudo tão louco. Deixa como está. Não sei dizer o que mudou. Eu só quero que se lembre. Que pra mim eu sei nada vai mudar. Não te quero pouco. Diz com quantas palavras. Só nossas mais ninguém. Que a gente vai entender. O que é que a gente tem. Não quero mais contar as horas. Eu não sei calcular. O atalho mais seguro no seu olhar. Onde está você em mim?. Talvez não seja assim. Talvez não seja tão ruim. Pra nós é tudo tão louco. Deixa como está. Não sei dizer o que mudou. Eu só quero que se lembre. Que pra mim eu sei nada vai mudar. Não te quero pouco. A noite passa (mais eu não). O sol amanhece (em você). E outro sonho voa (mais eu não). Eu vou, vou me perder (em você). Eu vejo as estrelas acesas no céu. A porta entreaberta pode sair. Se quiser ir pode voltar pode sair. Quando quiser mais se quiser não vá. Talvez não seja assim. Talvez não seja tão ruim. Pra nós é tudo tão louco. Deixa como está. Não sei dizer o que mudou. Eu só quero que se lembre. Que pra mim eu sei nada vai mudar. Não te quero pouco
Vertaling
Misschien is het niet zo. Misschien is het niet zo slecht. Het is allemaal zo gek voor ons. Laat het zoals het is. Ik kan je niet zeggen wat er veranderd is. Ik wil alleen dat je onthoudt Dat voor mij weet ik dat er niets zal veranderen. Ik wil je niet te klein. Dit zijn woorden in mijn oor. Het is moeilijk, ik weet het. Maar waarom twijfelen aan iets Que eu nunca falei. Dromen gaan een lange weg vanaf hier. En je ogen vragen me waar ik heen moet Voetafdrukken droog op de grond later Het regent op het hart later Ik kan je voeten de eenzaamheid horen binnenvallen. We werden verondersteld gelukkig te zijn, ik herinner het me, ja. Zo simpel is het. Vertel me waar je heen ging. Ik moest achter je aan. Waar ben je in me gebleven? Misschien is het niet zo. Misschien is het niet zo slecht. Alles is zo gek voor ons. Laat het zoals het is. Ik kan je niet zeggen wat er veranderd is. Ik wil alleen dat je onthoudt Dat voor mij weet ik dat er niets zal veranderen. Ik wil je niet te klein. Zeg het met evenveel woorden. Alleen de onze en niemand anders. Ik hoop dat de mensen het begrijpen. Wat we hebben. Ik wil de uren niet meer tellen. Ik weet niet hoe ik het moet berekenen. De veiligste kortere weg in jouw ogen. Waar ben je in mij? Misschien is het niet zo. Misschien is het niet zo slecht. Het is allemaal zo gek voor ons. Laat het zoals het is. Ik kan je niet zeggen wat er veranderd is. Ik wil alleen dat je onthoudt Dat voor mij weet ik dat er niets zal veranderen. Ik wil je niet te klein. De nacht gaat voorbij (maar ik niet). De zon daagt op. En nog een droom die vliegt (maar ik niet). Ik ga, ik verdwaal (in jou). Ik zie de sterren oplichten aan de hemel. De deur op een kier je kunt vertrekken. Als je wilt gaan kun je terugkomen. Je kunt vertrekken. Als je wilt, maar als je wilt, ga dan niet. Misschien is het niet zo. Misschien is het niet zo slecht. Alles is zo gek voor ons. Laat het zoals het is. Ik kan je niet zeggen wat er veranderd is. Ik wil alleen dat je onthoudt Dat voor mij weet ik dat er niets zal veranderen. Ik wil je niet te klein