Origineel
Then one night we ventured on too far. The old sun it”s never rose. I searched through the dawn into a new world beyond. Where all that I could want. Was to lean back and fall. We chased each other through those frozen days. Through the coldest winter in fifteen years. We were rising to break. Like the sea against the shore. Like the land around the sea. As we lean back and fall. I’m falling again. Now counting through these useless empty days. Of standing up so down against the world. I’m lost, I’m lost and I can’t trust myself. Now I can’t trust myself. I’m lost in and I’m down in myself. I’m losing myself as I lean back and fall. Then one night we ventured on too far. The old sun never rose. I searched through the dawn. Into a new world beyond. Where all that I could want. Was to lean back and fall
Vertaling
Toen op een nacht waagden we ons te ver. De oude zon is nooit opgekomen. Ik zocht door de dageraad naar een nieuwe wereld. Waar alles wat ik wilde. was achterover leunen en vallen. We achtervolgden elkaar door die bevroren dagen. Door de koudste winter in vijftien jaar. We stegen op om te breken. Zoals de zee tegen de kust. Als het land rond de zee. Als we achterover leunen en vallen. Ik val weer. Nu tellend door deze nutteloze lege dagen. Van opstaan zo down tegen de wereld. Ik ben verloren, ik ben verloren en ik kan mezelf niet vertrouwen. Nu kan ik mezelf niet vertrouwen. Ik ben verloren en ik ben in mezelf gedaald. Ik verlies mezelf terwijl ik achterover leun en val. Toen op een nacht waagden we ons te ver. De oude zon kwam nooit op. Ik zocht door de dageraad. Naar een nieuwe wereld daarbuiten. Waar alles wat ik wilde. was om achterover te leunen en te vallen