Origineel
Past the ivy-covered windows of. The Angel. Down Athenaeum Lane to the cathedral. Through the churchyard I wandered. Sat for a spell there and I pondered. My back to the gates of the garden. My back to the gates of the garden. My back to the gates of the garden. Fugitive fathers, sickly infants, decent mothers. Runaways and suicidal lovers. Assorted boxes of ordinary bones. Of aborted plans and sudden shattered hopes. In unlucky rows, up to the gates of the garden. In unhappy rows, up to the gates of the garden. In unlucky rows, up to the gates of the garden. . Won’t you meet me at the gates. Won’t you meet me at the gates. Won’t you meet me at the gates. To the garden. . Beneath the creeping shadow of the tower. The bell from St. Edmunds informs me of the hour. I turn to find you waiting there for me. In sunlight and I see the way that you breathe. Alive and leaning on the gates of the garden. Alive and leaning on the gates of the garden. Alive and leaning on the gates of the garden. . Leave these ancient places to the angels. Let the saints attend to their keeping of the cathedrals. And leave the dead beneath the ground so cold. For God is in this hand that I hold. As we open up the gates of the garden. . Won’t you meet me at the gates. Won’t you meet me at the gates. Won’t you meet me at the gates.
Vertaling
Voorbij de met klimop bedekte ramen van. The Angel. Door Athenaeum Lane naar de kathedraal. Door het kerkhof dwaalde ik. Zat daar voor een tijdje en peinsde. Met mijn rug naar de poorten van de tuin. Met mijn rug naar de poorten van de tuin. Met mijn rug naar de poorten van de tuin. Vluchtende vaders, zieke baby’s, fatsoenlijke moeders. Weglopers en suïcidale minnaars. Dozen van gewone botten. Van afgebroken plannen en plotseling verbrijzelde hoop. In ongelukkige rijen, tot aan de poorten van de tuin. In ongelukkige rijen, tot aan de poorten van de tuin. In ongelukkige rijen, tot aan de poorten van de tuin. . . Wil je me niet ontmoeten aan de poorten. Ontmoet me bij de poort. Wil je me niet ontmoeten bij de poort. Naar de tuin. Onder de kruipende schaduw van de toren. De klok van St. Edmunds informeert me over het uur. Ik draai me om en zie je daar op me wachten. In het zonlicht en ik zie de manier waarop je ademt. Levend en leunend op de poorten van de tuin. Levend en leunend op de poorten van de tuin. Levend en leunend op de poorten van de tuin. . . Laat deze oude plaatsen over aan de engelen. Laat de heiligen zich bezighouden met het bewaren van de kathedralen. En laat de doden onder de grond zo koud. Want God is in deze hand die ik vasthoud. Als we de poorten van de tuin openen. . . Wil je me niet ontmoeten aan de poorten. Wil je me niet ontmoeten aan de poorten. Wil je me niet ontmoeten aan de poort.