Herinneringen bevroren in een fotolijstje Dagen gaan voorbij dingen zullen nooit meer hetzelfde zijn Gedachten aan jou en het leven dat we nooit geleefd hebben Hoe kan ik het volhouden, als je te snel bent vertrokken Ik geloof dat een deel van jou altijd bij me zal blijven Ik kan voelen dat beelden van jou nooit zullen vervagen Ik kan niet verder, doen alsof alles weer wordt zoals het was Waarom kun je me niet horen, ik ben ontroostbaar Ik wou dat ik je beter kende, de tijd drong De quilt die ik achterliet is meer dan ik kan beschrijven En ik blijf je naam roepen om te voelen dat ik leef In deze lege ruimte, kan ik nooit vervangen worden Ik geloof, een deel van jou zal altijd bij me blijven Ik kan voelen dat beelden van jou nooit zullen vervagen Ik kan niet verder, doen alsof alles zal zijn zoals het was Waarom kun je me niet zien, als ik ontroostbaar ben Elke dag probeer ik verder te gaan, elke dag probeer ik een betekenis te vinden Leven op een plaats waar ik thuishoor, zo koud als ijs kan zijn Als ik je mee terug kon nemen naar gisteren Maar niet voor altijd weg het is in aanzienlijk Het is bijna zo acceptabel Herinneringen bevroren in een fotolijstje Hoe kan ik het volhouden, als je te snel bent vertrokken Ik kan niet doorgaan, doen alsof alles kan zijn zoals we waren Hoe kan je me zien, als ik ontroostbaar ben Een deel van jou zal altijd bij me blijven Ik kan voelen dat beelden van jou nooit zullen vervagen Ik kan niet doorgaan, met te doen alsof alles zal zijn zoals het was Waarom kun je me niet zien, als ik ontroostbaar ben